opusklassiek
Aangemaakte reacties
-
Berichten
-
Dag Haye,
Ik heb eraan getwijfeld om de audio/video-rubriek in stand te houden om de reden die je zelf al aangaf. Ik heb toch besloten eraan vast te houden omdat er een zekere nostalgie aan kleeft en omdat het deels informatie bevat die het best waard is (nog) te worden gelezen.
Samenwerking met HVT ligt niet voor de hand omdat de audiorecensenten van HVT niet of nauwelijks klassieke muziek in hun artikelen betrekken. Over de recensies van Theo Wubbolts spreek ik geen oordeel uit.
Groet,
Aart van der WalBeste Huib,
Ik denk dat je het voor de hand liggende antwoord reeds kent: we hebben een beperkte bezetting en dus kunnen we niet alles. We moeten keuzes maken en zoals bij vrijwel iedere keuze kan er een vraagteken bij worden gezet.
Groet,
Aart vander WalDag Hans,
Hier is de link: https://www.opusklassiek.nl/boeken/sjostakovitsj_glikman_brieven.htm
Vr. gr.
AartBerliner Philharmoniker, Wilhelm Furtwängler, Deutsche Grammophon. Wel mono.
Ik heb in de laatste vijf jaar slechts viermaal bij JPC besteld, dus een betrouwbaar oordeel kan ik niet geven. Wel dat die bestellingen vlekkeloos en snel werden uitgevoerd. Duitse Gründlichkeit.
Ook in ons land zijn er dergelijke webshops, zoals die van Bol, Bruno Klassiek en Spronk. Amazon is in het buitenland een bekende. Er zijn plannen omtrent een Nederlandse vestiging. Dat wordt dan een enorme concurrent van al die andere webshops in ons land, incl. Bol, de grootste tot nu toe.Interessante reactie. Ik heb het naar Paul doorgestuurd. Hij zal het zeker leuk vinden om het te lezen. Groet, Aart
Dag Erik. Ik heb een zinsnede uit een recensie van collega Paul Korenhof opgediept:
“[…] Van alle opnamen die tot nu toe verschenen zijn, komt alleen die onder Pappano (EMI) in aanmerking voor vergelijking. Ook Abbado (DG) liet zijn zangers in het Frans zingen, maar ten eerste koos hij voor laatste versie met diverse toevoegingen uit eerdere versies en bovendien kan ik die uitvoering met de beste wil van de wereld niet ‘Frans’ noemen. Er wordt gebruik gemaakt van de Franse tekst, dat wel, maar uitspraak en klank zijn beslist niet altijd ‘Frans’ en de stijl van zingen nog minder. […]”
De gehele recensie kun je teruglezen op https://www.opusklassiek.nl/cd-recensies/cd-pk/pkverdi_don_carlos01.htmIk denk dat in het persbericht van het Concertgebouworkest de problematiek en de gevolgen ervan goed in beeld zijn gebracht. We zien op een breed font de cultuur het kind van de rekening worden.
Ik moet zeggen: niet verbazingwekkend. Zie alleen al het interview met Jan Raes dat ik enige dagen geleden op de site heb geplaatst.
Dag Henry. Dank voor je waarderende opmerkingen. Een aantal bijdragen uit het verleden van Jan de Kruijff vind je overigens ook op onze site. Hij is ondanks zijn hoge leeftijd nog steeds actief. Met Kees Koudstaal deel ik goede herinneringen. Het is alles bijeen genomen best een schilderachtig landschap!
Dag Nap.
Het is een ietwat merkwaardige situatie. Je noemt dirigenten die wel zonder blikken of blozen Mozarts Requiem uitvoeren, waarvan slechts eenderde onbetwist van Mozart is. Dan is er Mahlers Tiende die behoudens het Adagio in particel is overgeleverd. Het manuscript van de Bruckner-finale kan – daarmee vergeleken – compleet worden genoemd. Het grote probleem is de coda die geheel en al ontbreekt. Dat is door Cohrs et al goed opgelost, al weten we natuurlijk niet hoe Bruckner dat zelf zou hebben gedaan. In samenwerking met Cohrs heb ik zo nauwkeurig mogelijk neergeschreven wat Bruckner precies heeft achtergelaten. Dat levert een beter beeld op dan allerlei discussies over de ethische kwestie of de finale wel of niet moet worden uitgevoerd. Wat me in mijn gesprekken met musici vaak heeft verbaasd is dat ze wel hun oordeel klaar hadden, maar bij doorvragen het manuscript niet bleken te hebben bestudeerd. Misschien is wel het beste pleidooi voor de uitvoering van de finale dat het publiek zich gaat realiseren dat het Adagio niet de status heeft dat het al decennialang wordt toegedicht. Want na dat Adagio komt een buitengewoon frisse Finale die bovendien tot het meest originele behoort dat Bruckner ooit heeft gecomponeerd. Daarom ben ik zo blij met wat Rattle heeft gedaan, inclusief de opname die ervan is gemaakt. Menigeen – met inbegrip van de Brucknerianen – zal de schellen van de oren zijn gevallen. Waarmee tevens het sprookje van het Adagio als Bruckners laatste symfonische creatie voorbij was. Maar leven in een illusie kan natuurlijk wel mooi zijn!Een nieuwe toetssteen: of en zo ja hoeveel aandacht er wordt gegeven aan de opheffing van het EU Youth Orchestra.
Dag Rebecca,
Inderdaad, op onze site geen reclame, omdat ik vanaf het prille begin het standpunt heb gehuldigd dat reclame en een zo objectief mogelijke berichtgeving niet hand in hand hoeven te gaan. Ik wil vrij zijn in mijn recensies. Dat de site geld kost is evident, maar vooralsnog zijn de kosten te overzien. Het recensiemateriaal kopen we of ontvangen we van de labels, hetzij spontaan, hetzij op ons verzoek n.a.v. de verschenen releaselijsten. We zijn wel zo langzamerhand op het punt gekomen dat we het ‘ijzeren repertoire’ minder (gaan) bespreken. Er zijn voldoende (echt) interessante uitgaven die het meer dan waard zijn besproken te worden. De samenwerking met de labels of hun Nederlandse en Belgische vertegenwoordigers is overigens uitstekend. Als een recensie minder positief uitvalt kan men de zon desondanks in het water zien schijnen.
Hartelijke groet,
Aart van der walDank voor uw complimenten.
Over een interview met Gatti lopen reeds besprekingen. Gatti is voorlopig echter niet in ons land. Het zal in ieder geval niet eerder kunnen dan ergens in augustus, mogelijk zelfs pas in september.
Hartelijks,
Aart van der WalDag Musica Viva,
Ik ben er (inderdaad) voorstander van om de finale uit te voeren. De argumenten heb ik gegeven in mijn artikel over dit onderwerp, op https://www.opusklassiek.nl/componisten/bruckner_symphony_9_finale.htm. En ik ben in goed gezelschap, want Simon Rattle denkt er net zo over: https://www.opusklassiek.nl/interviews/rattle_bruckner9_interview.htm. Natuurlijk, er zijn discussies geweest over de vraag of het ethisch verantwoord is om in te grijpen in een onvoltooid gebleven manuscript, maar het is minstens merkwaardig dat die discussie zich wel heeft afgespeeld rond die finale van de Negende en niet rond Mozarts Requiem, Bergs Lulu, Puccini’s Turandot en Mahlers Tiende symfonie. Maar misschien is wel het belangrijkste argument in het voordeel van die Bruckner-finale dat luisteraars in de gelegenheid wordt gesteld om zelf een oordeel te vormen. Waarbij het wel zo handig is om eerst goed na te gaan wat daadwerkelijk van Bruckner is, en wat niet. Daar kan mijn artikel hopelijk toe bijdragen.