CD-recensie
© Paul Korenhof, juli 2024
Rossini: Ermione Serena Farnoccjia (Ermione), Aurora Faggioli (Andromaca), Moisés Marin (Pirro), Patrick Kabongo (Oreste), Chuan Wang (Pilade), Jusung Gabriel Park (Fenicio), Mariana Poltorak (Cleone), Katarzyna Guran (Cefisa), Bartosz Jankowski (Attalo) |
Ermione, een 'azione tragico' uit 1819 die Rossini schreef voor Isabella Colbran en enkele gerenommeerde tenoren van het Teatro San Carlo, is een bijzonder werk. Dat blijkt al meteen in het begin als het werk niet geopend wordt met een traditionele ouverture, maar met een sinfonia met koor. Het blijkt de voorbode voor een voor Rossini opmerkelijk symfonisch gekleurde partituur die meer gericht lijkt op dramatiek dan op vloeiende cantilenen en virtuoos bel canto.
Die muzikale dramatiek stelt hogere en vooral andere eisen aan zowel de vertolkers als het luisterende publiek dan de gemiddelde opera seria van Rossini uit die jaren. Dat verklaart misschien dat het werk nog steeds enigszins verwaarloosd wordt en de problemen die de partituur oplevert, worden weer eens merkbaar bij deze opname uit het Rossini Festival van Bad Wildbad. De uitvoering klikt over de hele linie enthousiast, er wordt goed gespeeld en gezongen, maar het is of de solisten net allemaal een treetje te laag op de ladder staan.
Als gevolg daarvan ontbreekt de verrassing van de onlangs door mij besproken opname van Armida . Wederom horen we hier een vrijwel onbekende sopraan in de rol van Isabella Colbran, de Italiaanse Serena Farnocchia, die we al kennen van een eerdere opname uit Bad Wildbad, Elisabetta, regina d'Inghilterra, waarin zij eveneens een goede maar niet exceptionele titelrol zong. (klik hier) Haar Ermione staat vocaal op hetzelfde niveau, maar mist de flair en de dramatisch kern die we onlangs hoorden van Ruth Iniesta in Armida. (klik hier) De Spaanse tenor Moisés Marin die in diezelfde opname uitstekend voldeed in de tweede tenorpartij, blijkt hier ook net een maatje te klein voor Pirro. Vocaal slaat hij zich er prima doorheen, maar als de legendarische Griekse koning komt hij niet helemaal uit de verf.
De tenoren Patrick Kabongo, een vaste gast in Wildbad, en Chuan Wang dragen wederom een betrouwbaar steentje bij en ik heb met plezier geluisterd naar de romig getimbreerde Andromaca van Aurora Faggioli, een jonge Italiaanse mezzo die geboren lijkt voor de coloratuurrollen van Rossini. De toekomst zal het moeten uitwijzen.
De directie van Antonio Fogliani klinkt meer geroutineerd dan opwindend, maar al met al mogen we toch blij zijn met deze uitgave, al was het maar omdat het momenteel de enige los op cd verkrijgbare opname van dit werk is. Wel is er nog een opname op Opera Rara, maar die is alleen verkrijgbaar in combinatie met La donna del lago en Bianca e Faliero - klik hier.Het libretto kan - alleen in het Italiaans - bij Naxos worden gedownload (klik hier).