CD & DVD-recensie
© Siebe Riedstra, november 2014
Guus JanssenDVD: De Buitenbocht, een portret van Guus Janssen - Blue, Yellow and Red Notes (Mondriaan Quartet) - Enkele Volzinnen (Lenneke Ruiten & Thom Janssen) Jellie Dekker & Dick Lucas, regie CD: Vioolconcert - Ballroom Rithmix - Four Songs for Sheng & Orchestra - Vrije Tijd voor piano en orkest • Mark Feldman (viool), Radio Filharmonisch Orkest o.l.v. Micha Hamel (Vioolconcert) Attacca ATT 2014142 • 74' • (dvd) + • 78' (cd) • |  |
The Voice of Holland wordt massaal gevolgd, maar Nederlandse Muziek, wie geeft er nog om? Gelukkig hebben we voor zo lang het duurt een Publieke Omroep, die niet alleen moet amuseren maar ook verheffen. Zo nu en dan zijn levende componisten het slachtoffer van zo'n verheffing en ontstaan er mooie portretten. Dit is er zo een, en gelukkig is er ook nog een bevlogen label dat er voor zorgt dat een en ander onder de aandacht van een potentieel publiek komt. Sieuwert Verster is de witte raaf in het Nederlandse muziekleven die vrijwel zonder subsidie zorgt voor het Orkest van de 18 de Eeuw, en uit liefhebberij het schitterende label Attacca blijft voorzien van nieuwe titels. Daarbij is hij bepaald ruimhartig, want na het portret van Hans Kox is hier een nieuwe uitgave, met dvd en cd gewijd aan Guus Janssen. Groter contrast is niet denkbaar, oftewel mooier kun je het niet verzinnnen. Waar Kox wilde zegevieren in het Concertgebouw is het Bimhuis voor Guus net zo belangrijk als de Van Baerlestraat.
Guus Janssen (1951) is zo Hollands als het maar zijn kan, dat blijkt uit het schitterende gefilmde portret 'De Buitenbocht'. Doe maar gewoon lijkt een mooi motto, maar gewoon doen is voor Guus geen optie. Alles wat we te horen en te zien krijgen heeft iets dwarsigs, en tegelijkertijd iets heel vertederends. Wat te denken van zijn referentie aan het'Eminent Orgel' in Ballroom Rithmix. Dat instrument, eertijds in duizenden Nederlandse huiskamers te vinden, had een knop waarmee je een ritmetrack kon kiezen, van bossa nova tot bolero, met een schuifje voor het tempo: de Rithmix. Guus blijkt decennia later nog steeds een Eminent te bezitten. Of een Vioolconcert dat een beroep doet op het improvisatievermogen van de solist? Nog mooier, Wu Wei, de unieke bespeler van dat wonderlijke Chinese mondorgel, de sheng, in combinatie met het Metropole Orkest. Het kan alleen wanneer je opgroeit in een wereld waarin Charley Parker net zo belangrijk is als Johann Sebastian Bach.
Het televisieportret van Guus en zijn drummende broer Wim schetst een ontroerend mooi beeld van de achtergrond waarin deze creatieve koppen opdoken. Samen gaan ze terug naar de kerk waar de tiener Guus zijn eerste zakcenten als organist verdiende, en waar zijn broer hem nooit hoorde spelen. Wim drumde liever en tekent prachtig. Zijn animaties vormen het verbindende element tussen de hoofdstukken en zijn al even eigenheimerig als de muziek van Guus. Eerst de dvd bekijken, dan de cd beluisteren. Ik garandeer u dat u daarna de dvd onmiddelijk nog eens in de speler legt. Wat een kerels!