CD-recensie
© Siebe Riedstra, februari 2014
Vivaldi: Le quattre stagioni (De vier jaargetijden) (bewerking voor blokfluit) Erik Bosgraaf (blokfluit), Ensemble Cordevento Brilliant Classics 94637 • 40' • Opname: juni 2013, Kruiskerk Burgum |
Een dik jaar geleden verscheen bij Universal Classics een cd die gehuld was in de vertrouwde gele jas van het label Deutsche Grammophon: RECOMPOSED BY MAX RICHTER.
Achter die titel verschuilt zich een 'hertaling' van de Vier Jaargetijden van Antonio Vivaldi. In 1958 herontdekt door de grootouders van nu, in de uitvoering van Felix Ayo en het ensemble I Musici. Een piketpaal in de geschiedenis van de muziek: hier kreeg de wedergeboorte van de oude muziek een machtige impuls van de 'muziekindustrie'. Honderden opnamen en een halve eeuw verder geeft diezelfde industrie het nog steeds niet op. Max Richter is een leerling van Luciano Berio en voelt zich geïnspireerd door de Sinfonia van zijn meester. Daar gaat Berio immers de confrontatie aan met Gustav Mahler?
De tijden zijn veranderd. Toen Berio Mahler aanpakte schopte hij daarmee keihard tegen de schenen van de gevestigde avant-gardisten. Dertig jaar later heeft Max Richter niets meer om tegenaan te schoppen. Integendeel, hij hoeft zich alleen maar te richten tot de grote schare bewonderaars van Arvo Pärt en Philip Glass. Berio's Sinfonia is inmiddels een soort excuustruus voor het modernisme geworden, en in die zin mag Max Richter hem best imiteren. Beide componisten appelleren aan een groot publiek, en dat is wellicht de grotere onderliggende verdienste. Zonder publiek geen muziek.
Erik Bosgraaf speelt blokfluit en ziet zich geconfronteerd met hetzelfde dilemma. Hij benadert dat heel speels, in de letterlijke zin van het woord. Hij is een speelman die zijn publiek betovert met zijn spel. En dan maakt het niet uit of hij de klarinetpartij in Dialogue de l'ombre double van Boulez vertaalt naar een blokfluit of de Quattre stagioni van Vivaldi aanpakt. In beide gevallen blijkt het resultaat verbluffend, en in beide gevallen levert het muziek op die volkomen eigentijds overkomt. Geen kunstjes, geen fratsen, gewoon muziekmaken. Een verpletterende Boulez was te horen in de ZaterdagMatinee, een frisse kijk op Vivaldi's meesterwerk wordt u hier geboden. Met een enkelvoudig bezet strijkkwintet en twee continuospelers wordt Vivaldi's meesterwerk in een nieuw licht gezet. Luister maar eens naar het slot van 'Primavera'. Wonderschoon.