CD-recensie

 

© Siebe Riedstra, december 2013

 

Schubert: Symfonie nr. 3 in D, D 200 - Symfonie nr. 4 in c, D 417 (Tragische)

Freiburger Barockorchester o.l.v. Pablo Heras-Casado

Harmonia Mundi HMC 902154 • 55' •

Opname: juli 2012, Auditorio Manuel de Falla, Granada

Klik hier voor het interview met Pablo Heras-Casado

   

De Spaanse dirigent Pablo Heras-Casado is in Nederland bepaald geen onbekende: op zijn 35ste stond hij voor het KCO, en in de twee jaren daarvoor was hij te gast bij het Rotterdams Philharmonisch Orkest, het Residentie Orkest, het Radio Filharmonisch Orkest en de Radio Kamer Filharmonie. Wat hem onderscheidt van zijn leeftijdgenoten is zijn ongewoon brede repertoire. Pablo is een rasmuzikale rakker met een aanstekelijk enthousiasme en een overvloed aan charisma. De musici - en heus niet alleen de vrouwelijke - vallen hem in de armen. En voor het publiek is hij een lust voor het oog, ondanks het feit dat hij waarschijnlijk het kleinste persoontje op het podium is. Hij dirigeert werkelijk alles, van Palestrina tot Stockhausen, en van Verdi tot Bach - op oude instrumenten of met moderne orkesten. Hier maakt hij zijn debuut op het label Harmonia Mundi, met een orkest dat het historiserend musiceren tot zijn tweede natuur heeft gemaakt. Schubert is niet eens zo oud geworden als Pablo, en voor het Freiburger Barockorchester is dit weer een stapje vooruit in de muziekgeschiedenis. Het resultaat is een genot om naar te luisteren. Je kunt je echt voorstellen dat deze stukken die Schubert als tiener componeerde zo geklonken zouden kunnen hebben. Zouden kunnen, inderdaad, want de arme ziel heeft ze nooit gehoord. Schubert op historische instrumenten is inmiddels volkomen ingeburgerd. Een overtuigend pleidooi voor de complete symfonieën werd door Frans Brüggen en zijn orkest vastgelegd voor Philips. Verdrietig genoeg is die uitgave niet meer verkrijgbaar, maar gelukkig heeft Decca de nummers drie, vier en acht goedkoop uitgebracht op één schijfje (1996, Decca 480 0188). Jammer dat Pablo hier niet in de gelegenheid kon worden gesteld om de Onvoltooide te laten horen. Grappig genoeg ontlopen de opvattingen van de 35-jarige Pablo en de dertig jaar oudere Frans Brüggen elkaar nauwelijks. Neemt u van mij aan dat dat een groot compliment is.


index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links