CD-recensie

 

© Siebe Riedstra, september 2015

 

Paganini: 24 Capricci per violino solo op. 1

Bob van der Ent (viool)

Aliud ACD BR 072-2 75'

Opname: juni/juli 2012, Rembrandtkapel, Soest

   

"Met deze CD behoort Bob van der Ent (1982) tot de enige twee Nederlandse violisten ooit, die alle 24 Caprices opgenomen hebben". Dat is de wervende tekst waarmee deze cd wordt aangeprezen. Die andere violist is Rudolf Koeman (1959), voormalig concertmeester van het KCO, en hij nam ze niet één, maar twee keer op, waarvan eenmaal live. Rudolf Koeman kennen we, maar wie is Bob van der Ent? Twee jaar geleden besprak ik hier een cd met vioolsonates van Nederlandse componisten uit de negentiende eeuw, die hij samen met pianist René Rakier voor ditzelfde label opnam. Een lovenswaardig initiatief, al even lovenswaardig ontvangen.

Wie zich waagt aan de Caprices van Paganini maakt een statement, want dit is geen willekeurig repertoire, hier wordt de Olympus van de violistiek beklommen. Wie de tocht onderneemt gaat de concurrentie aan met een groot getal illustere voorgangers - niet alleen Rudolf Koeman, maar alle grote violisten uit heden en verleden: Michael Rabin, Nathan Milstein, Ruggiero Ricci, en in een meer recent verleden Itzhak Perlman, Shlomo Mintz en Ilja Gringolts. Laatstgenoemde liet afgelopen seizoen in de ZaterdagMatinee live in een handvol Caprices horen, wat virtuoos vioolspel inhoudt in combinatie met een rijke muzikale fantasie. Want om dat laatste gaat het uiteindelijk toch - alleen maar demonstreren hoe snel je al die dubbelgrepen eruit slingert is niet genoeg, Paganini was in deze werken net zoveel componist als duivelskunstenaar.

Wat aan het spel van Bob van der Ent opvalt is de grote zorg die hij besteedt aan de muzikale inhoud van deze stukken. Wat daarbij niet verzwegen mag worden is dat hij de technische aspecten niet altijd de baas lijkt op de manier die we zo langzamerhand gewend zijn. Maar voor wie daar niet in de allereerste plaats op uit is, en ook wel eens van muziek wil genieten in plaats van geëpateerd te worden door onspeelbare hoogstandjes, valt er genoeg te genieten, luister maar eens naar de Caprices nummer 4, 5 en 6 - geen maniertjes, maar ongekunsteld musiceren. Toch hoop ik stiekem dat Bob van der Ent doorgaat met waarin hij al een meester is gebleken: het exploreren van onbekend Nederlands repertoire, een rijk en braakliggend terrein.


index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links