CD-recensie
© Siebe Riedstra, januari 2011
 |
Beethoven: Pianoconcert nr. 4 in G, op. 58 – Pianoconcert nr. 5 in Es, op. 73 (Keizersconcert)
Yevgeny Sudbin (piano), Minnesota Orchestra o.l.v. Osmo Vänskä
BIS-SACD-1758 • 70' • (sacd)
De Russische pianist Yevgeny Sudbin (1980) leeft sinds 1997 in Londen, heeft een contract voor veertien cd’s bij het Zweedse label BIS en maakte zijn concertopnames onder andere met de orkesten van Minnesota en Sao Paulo. Wat je noemt een bloeiende internationale carrière. De Finse dirigent Osmo Vänskä (1953) is al net zo’n globetrotter. Hij is sinds 2003 chef-dirigent van het Minnesota Orchestra, waarmee hij voor het label BIS de complete Beethoven symfonieën inspeelde, en ook nog eens met veel bijval: volgens velen een Beethoven voor de eenentwintigste eeuw (klik hier)
Yevgeny Sudbin is al even succesvol; dit is zijn achtste cd voor het label BIS sinds 2005. Zijn opnames met pianowerken van Scarlatti, Skrjabin, Rachmaninov, Haydn (klik hier) naast pianoconcerten van Medtner en Rachmaninov (klik hier) vielen verschillende malen in de prijzen. Met zijn repertoirekeuze geeft hij aan een muzikant te willen zijn die van alle markten thuis is, van de barok tot de twintigste eeuw. Dat Beethoven de volgende stap in zijn discografie is geworden lag dan ook voor de hand. Deze cd is de eerste van een registratie van de complete pianoconcerten met dirigent Vänskä en het orkest van Minnesota.
Kenners zullen misschien enigszins verbaasd opmerken dat BIS toch al een uitstekende Beethoven heeft neergezet met Ronald Brautigam en dirigent Andrew Parrott (klik hier en hier). Dat is waar, maar hoewel er overeenkomsten tussen de beide pianisten zijn – ze zijn allebei onverbeterlijke muzikale omnivoren – zijn de verschillen in hun aanpak van Beethoven kolossaal. Brautigam houdt het op een intieme en kamermuzikale benadering, ook in de beide laatste concerten, en dirigent Parrott zorgt voor een vibratoloze, historiserende orkestklank. Het resultaat is een Beethoven zoals je die nog nooit hebt gehoord. Schitterend.
Yevgeny Sudbin liet op zijn cd met Haydn-sonates al horen dat hij de Weense klassieken niet historiserend benaderd, althans niet waar het de klank betreft. Zijn spel blijft trouw aan het geluid dat een moderne concertvleugel van nature produceert. Wat niet wil zeggen dat hij in zijn interpretaties romantiserend te werk gaat, zoals veel fortepianisten van de jongere generatie menen te moeten doen. In zijn muzikale opvattingen sluit hij naadloos aan bij de ideeën van dirigent Vänskä. Eerst en vooral de noten laten spreken, niet letterlijk, maar met inzicht en een ijzeren wil om een helder klankbeeld te scheppen en een interpretatie neer te zetten waarin logica op de allereerste plaats komt. Dit is geen kleinschalige Beethoven, dit is muziekmaken voor de Grote Zaal. Virtuoos pianospel in dienst van de partituur, rank en helder, gepassioneerd en poëtisch, soms bruusk, dan weer liefdevol. Met gevaarlijk snelle en daardoor spannende tempi in de beide finales. In het eerste deel van het Vierde concert speelt Sudbin de langste van de twee cadensen die Beethoven voor eigen gebruik maakte. In tegenstelling tot Brautigam speelt hij de gangbare gedrukte versie van het Vierde concert.
Orchestra Hall in Minnesota is gebouwd in 1974, een moderne zaal met een capaciteit van 2.500, onder advies van de befaamde Amerikaanse akoesticus Cyril M. Harris (overleden op 92-jarige leeftijd op 4 jan. 2011). Het opnameteam van BIS is er in geslaagd om de heldere en directe aanpak van Vänskä en Sudbin natuurgetrouw vast te leggen. Niet onvermeld mag blijven dat bij de opnamesessies, die plaats vonden in januari 2009 (nr. 4) en juni 2010 (nr. 5), een pianostemmer aanwezig was. Deze registratie van Beethovens pianoconcerten beloofd een waardige pendant van de opmerkelijke inspeling van de symfonieën te worden. Go Minnesota!