CD-recensie
© Paul Korenhof, februari 2016
Elgar: Scenes from the Saga of King Olaf op 30 - The Banner of Saint George op. 33 Emily Birsan (soprano), Barry Banks (tenor), Alan Opie (bariton), Bergen Philharmonic Choir, Choir of Collegiûm Mûsicûm, Edvard Grieg Kor, Bergen Philharmonic Orchestra o.l.v. Andrew Davis Chandos CHSA5149 (2 sacd's) Opname: Bergen, juni 2014 |  |
Met in mijn oren nog steeds de overweldigende opname van The Dream of Gerontius die Andrew Davis in Londen vastlegde met koor en orkest van de BBC, voelde ik enige reserves ten aanzien van deze uitvoeringen uit het Noorse Bergen. Ten onrechte. Wat de verenigde Noorse koren hier laten horen doet maar heel weinig onder voor de prestaties van het BBC Symphony Chorus. Elgar's majestueuze koormuziek klinkt hier minstens zo overweldigend en minstens zo fraai in afwerking en dictie, hooguit met iets minder 'schwung' dan ik hoor bij hun Britse collega's die dit idioom met de paplepel ingegoten hebben gekregen.
De cantate Scenes from the Saga of King Olaf is in feite bijna een halve opera en zo klinkt ook de zang van de tenor Barry Banks, die een flinke dosis dramatisch leven in de brouwerij brengt als de koning die het christendom naar Noorwegen bracht, maar die niet echt fortuinlijk was in zijn keuze van een echtgenote. Sonoor en solide klinken daarnaast de soli van de bariton Alan Opie, maar het meest verrasten mij de bijdragen van de Amerikaanse sopraan Emily Birsan als Olaf's drie bruiden, mooi lyrisch en met een betrokkenheid die doorklinkt tot in de details van haar dictie. Met het Philharmonisch Orkest uit Bergen legt Davis een fraai tapijt onder al deze vocale bijdragen en koor en orkest herhalen hun prestaties in de ballade The Banner of Saint George over een episode uit het leven van de kruisridder die wij vooral kennen uit het verhaal over 'Sint Joris en de draak', dat zelfs tot in de Efteling is doorgedrongen.
Dat ik ondanks dit alles minder juichend ben over deze uitgave dan over Gerontius, heeft te maken met de werken zelf, en waarschijnlijk vooral met de niet altijd even sterke teksten. In King Olaf overtuigen de koordelen meestal net iets meer dan de manier waarop Elgar de solistische bijdragen vorm heeft gegeven, maar The Banner of Saint George komt in zijn geheel maar moeizaam van de grond. Ik ben en blijf een groot bewonderaar van Elgar's muziek, maar van deze koorballade genoot ik nog het meeste als ik niet op de tekst lette en de hele compositie gewoon behandelde als een muzikaal wandtapijt, al dan niet op de achtergrond. Dankzij de vaak opulente klankwereld van deze Chandos-opname was dat hier geen probleem.