CD-recensie

© Basia Jaworski, juni 2016

Van een viool weten we het wel, maar kan een piano ook een lied zingen? Het antwoord vindt u in deze box met drie cd's met pianowerkjes van broer en zus Mendelssohn.
Wikipedia omschrijft "Lieder ohne Worte" als "pianostukken waarin een gezongen melodie op de piano door zichzelf begeleid gespeeld wordt. Er is geen tekst en geen zanger behalve de pianist, en de romantische inslag van het genre laat aan de verbeelding van de luisteraar over wat de inhoud is".  Een beetje ingewikkelde manier om te zeggen dat de pianist het van een potentiële zanger gaat overnemen. Het is dus aan de vertolker om de zangerige lijnen op de juiste manier bij de toeschouwer over de brengen, want aan de stukken zelf zal het niet liggen: romantiek, ingetogenheid en poëzie gaan hier hand in hand samen.  Matthias Kirschnereit heeft dat allemaal in huis. De bij ons onbekende (waarom eigenlijk?) Duitse pianist is van mening dat Mendelssohn nog steeds ondergewaardeerd wordt. Dé reden voor hem om voor de componist en zijn "kleine dagboeken", zoals hij ze noemt, een warm pleidooi te houden.  Nu is het niet de eerste keer dat de complete Lieder ohne Worte van Felix werden opgenomen: onder anderen Daniel Barenboim (DG) en Lívia Rèv (Hyperion) zijn Kirschnereit al voorgegaan.  Merkwaardig genoeg is het echter bij niemand eerder opgekomen om ook even bij Fanny Hensel, de nog steeds te weinig bekende zus van Felix, te gaan kijken. En dat, terwijl haar miniatuurtjes weinig voor die van haar broer onderdoen!  Zelf vind ik ze eigenlijk spannender. Bovendien klinken ze in mijn oren moderner dan die van Felix, die een tamelijk klassieke vorm aanhoudt. Het zijn ook haar composities waarin Kirschnereit mij het meest weet te overtuigen. Zijn spel is zeer sensibel en poëtisch, zonder valse opsmuk.

____________
Ook besproken door Siebe Riedstra (klik hier)

index