CD-recensie
© Aart van der Wal, februari 2016
Russian DancesTsjaikovski: Het Zwanenmeer op. 20a (balletsuite) Glazoenov: Concertwals nr. 1 in D, op. 47 - nr. 2 in F, op. 51 Sjostakovitsj: De Gouden Eeuw (Zolotoy Vek) op. 22 (balletsuite) Stravinsky: Circus Polka Orchestre de la Suisse Romande Pentatone PTC 5186 557 • 71 • (sacd) Opname: juli 2015, Victoria Hall, Genève |  |
Ook een 'allegaartje', hier onder de verzamelnaam 'Russian Dances', kan best leuk zijn, zoals deze nieuwe uitgave van PentaTone bewijst; en zeker als het een aantrekkelijke mix betreft van bekend en minder bekend, want de suite op. 20a uit het Zwanenmeer kent iedereen wel, maar de beide concertwalsen van Glazoenov en de Circus Polka van Stravinsky zijn daarmee vergeleken tamelijk onbekend, met de suite op. 22 uit Zolotoy Vek (de Gouden Eeuw) van Sjostakovitsj als de deugd in het midden. Goudgerande soli zijn er ook te registreren: van de viool (Bogdan Zvoristeanu), de cello (François Guye), de kornet (Olivier Bombrun) en de harp (Notburga Puskas) in het Zwanenmeer en de sopraansaxofoon (Alexandre Doisy) in de Gouden Eeuw. Het Orchestre de la Suisse Romande (letterlijk vertaald het Orkest van Frans Zwitserland), opgericht in 1918 door Ernest Ansermet, heeft een roemruchtige en deels ook turbulente geschiedenis achter de rug, soms ook met vallen en opstaan, maar mocht bogen op veel dirigenten van internationale statuur: Paul Kletzki (1967-1970), Wolfgang Sawallisch (1970-1980), Horst Stein (1980-1985), Armin Jordan (1985-1997), Fabio Luisi (1997-2002), Pinchas Steinberg (2002-2005), Marek Janowski (2005-2012 - hij nam in de Victoria-zaal in Genève voor PentaTone veel op) en Neeme Järvi (2012-2015) en nu Jonathan Nott.
De Japanse dirigent Kazuki Yamada is 'principal guest conductor' van het Orchestra de la Suisse Romande, een positie die hij te danken heeft aan zijn niet minder dan sensationele debuut bij dit orkest in juni 2010. Ik besprak zijn dirigeerkunst al eerder lovend (klik hier) en ook in dit 'walsprogramma' laten hij en het orkest zich van hun beste kant horen. De opnametechnici trouwens ook, en dat in een hal (Victoria) die akoestisch lastig te 'meistern' is. Het slot is alleraardigst: de polka die Stravinsky schreef voor een jonge olifant.