CD-recensie

© Aart van der Wal, oktober 2022

Gustavo Gimeno is een 'stemmingmaker' in de beste betekenis van het woord. Geen wonder dat hij als dirigent als een komeet omhoog is geschoten (wat hij minder aan zijn impresario en meer aan zichzelf te danken heeft), nadat hij eerst twaalf jaar, in de periode 2001-2013, als solopercussionist bij het Concertgebouworkest had geacteerd.

In Preludium, het huisorgaan van het Amsterdamse Concertgebouw en het Concertgebouworkest, viel op 27 mei 2021 over hem te lezen:

'Orkestdirectie studeerde hij aan het Conservatorium van Amsterdam, waar hij lessen en masterclasses volgde bij Ed Spanjaard, Hans Vonk en  Iván Fischer. Hij assisteerde Claudio Abbado bij het Orchestra Mozart, het Lucerne Festival Orkest en het Mahler Chamber Orchestra, Bernard Haitink bij het Orchestra Mozart en Mariss Jansons  bij het Concertgebouworkest.
Gustavo Gimeno's debuut bij het Concertgebouworkest als invaller voor Jansons in februari 2014 leidde tot een stroomversnelling in zijn carrière. In mei van dat jaar viel hij in voor Lorin Maazel bij de Münchner Philharmoniker. Inmiddels leidde hij onder meer het  Gewandhausorchester Leipzig, de Wiener Symphoniker, het Orchestre National de France, de symfonieorkesten van Boston, Chicago, Cleveland en Dallas, het National Symphony Orchestra in Washington, het Orchestre dell'Accademia Nazionale di Santa Cecilia en het Orkest van de Achttiende Eeuw.
In maart 2015 dirigeerde Gustavo Gimeno een productie van Bellini's  Norma  in het Palau de les Arts Reina Sofia in zijn geboorteplaats Valencia.
Bij het Concertgebouworkest wordt Gustavo Gimeno sinds zijn debuut jaarlijks teruggevraagd. Zo leidde hij het orkest in 2015 op tournee in Japan en Taiwan, en dirigeerde hij in februari 2017 verschillende concertprogramma's rondom Leonard Bernstein. In mei 2018 stonden werken van Tsjaikovski en Barber op de lessenaar. In juni 2020 leidde hij de eerste repetities en concerten van het orkest na de Covid-19-lockdown, met op de programma's Beethovens Zevende en Dvoráks Achtste symfonie.'

Dat Gimeno sinds 2015 chef-dirigent is van het Orchestre Philharmonique de Luxemburg wordt er merkwaardig genoeg niet in vermeld, maar dat is voor de cd-liefhebber (of stream-liefhebber!) van vandaag toch wel het belangrijkste wapenfeit. Gimeno's verrichtingen op dit vlak hebben wereldwijd en ook bij ons tot enthousiaste recensies geleid. Zo merkte collega Emanuel Overbeeke in zijn bespreking van de uitvoering van Stravinsky's Le Sacre du Printemps, Chant funèbre, Jeu de cartes, Concerto in D en Agon op dat Gimeno (klik hier) onder meer op:

'Gimeno heeft een goed oor voor de continuïteit in diens oeuvre. Hij houdt van ritmische verrassingen, zet de dynamische contrasten niet stevig aan, vindt de doorgaande lijn belangrijker dan de abrupte wendingen, behandelt de orkestklank niet op een hedonistische wijze, wil orkestmuziek graag behandelen als kamermuziek en streeft eerder naar de grote vorm dan naar de transparantie in de details. Hij is geen dirigent à la Chailly en Gardiner die wil schitteren in het kunstlicht, eerder iemand à la Haitink en Van Beinum die onnadrukkelijk maar zeer goed de architectuur en de volheid bloot legt.'

Igor Stravinsky in Venetië

Deze lovende woorden zijn eveneens onverkort op dit nieuwe album van toepassing, wat bovendien ook iets zegt over Gimeno's consistente benadering van deze Stravinsky-partituren: vervuld van muzikanteske betovering en precisie. Voeg daarbij de uitstekende opname en u begrijpt dat u met deze uitgave een juweeltje in huis haalt (of streamt, want dat fenomeen groeit nog steeds als kool).

index