CD-recensie
© Aart van der Wal, oktober 2013
French Oboe SonatasPoulenc: Sonate voor hobo en piano - Trio voor piano, hobo en fagot Dutilleux: Sonate voor hobo en piano Bozza: Fantaisie Pastorale voor hobo en piano Sancan: Sonatine voor hobo en piano Saint-Saëns: Sonate voor hobo en piano op. 166 Grovlez: Sarabande en Allegro voor hobo en piano Joris Van den Hauwe (hobo), Etienne Boudreault (fagot), Dalia Ouziel (piano) Aliud ACD BB 030-2 • 72' • (sacd) Opname: augustus 2008, Galaxy Studio's (B) |
Het is lastig weerstand te bieden aan deze uitgelezen vertolkingen van een belangrijk deel van de Franse hoboliteratuur, maar waarom zou u ook? Het is een mooie verzameling geworden, met een evenwichtige verdeling tussen het achttiende- en negentiende-eeuwse repertoire. Een deel van de stukken ontstond onder de invloed van de pioniersgeest die afstraalde van de Groupe des Six (waar ook Poulenc en Milhaud deel van uitmaakten), onder het motto 'weg met de romantische muziek'. Maar laten we ook Saint-Saëns niet vergeten, die als pionier begon maar helaas aartsconservatief zijn componistenloopbaan eindigde.
Misschien weet u er (veel) meer van dan ik, maar drie namen deden bij mij geen enkel belletje rinkelen: Pierre Sancan en Gabriel Grovlez. Eugène Bozza daarentegen schreef mooie stukken voor blazers (o.a. het Andante en Scherzo - klik hier) en laat hen behoorlijk zweten op zijn technisch bijzonder lastige partituren. Daarmee vergeleken is de Fantaisie Pastorale relatief eenvoudig!
Wat deze zeven stukken alle met elkaar gemeen hebben is dat het zonder uitzondering ware parels zijn die, ongedachte het idioom waarin ze zijn geschreven, een schoolvoorbeeld zijn van het componeren op de 'huid' van het instrument (en de musicus!) Het trio dat voor deze uitvoeringen tekende wentelt zich in zowel heerlijk expanderende lyriek als in verbluffende virtuositeit, in prachtig wisselende kleuren die dankzij de voortreffelijke opname naturel de huiskamer komen binnenrollen. Dit is niet alleen 'voer voor hoboïsten'. Gelukkig maar, want deze stukken verdienen een veel groter bereik. De muziekliefhebber, doorgewinterd of niet, zal er heel veel plezier aan beleven. En zo te horen de uitvoerenden niet minder: voor zoveel muzikale overtuigingskracht zwicht u ook, geloof me! De programmaindeling lijkt op het eerste gezicht nogal willekeurig gekozen, maar de schijn bedriegt: het gaat in dit recital mede om de spanningsopbouw en die komt dankzij deze manier van programmeren optimaal tot zijn recht.