CD-recensie
© Aart van der Wal, januari 2018
Franco Fagioli - Handel Arias Oreste HWV A11: "Agitato da fiere tempeste" - Serse HWV 40: "Frondi tenere" - "Ombra mai fu" - "Crude furie degli orridi abissi" Franco Fagioli (countertenor), Il Pomo d'Oro o.l.v. Zefira Valov |
De Argentijnse countertenor Franco Fagioli (hij groeide op in San Miguyel de Tucumán in Argentinië) zong nog in oktober van het vorig jaar de hoofdrol in Cavalli's opera Eliogabalo bij De Nationale Opera. Niet tot ieders tevredenheid overigens, getuige de nogal wisselende recensies over zijn toen geëtaleerde zangkwaliteiten. Dat daargelaten heeft zijn nieuwste cd met uitsluitend aria's van Händel mij niet voldoende overtuigd. Zijn verstaanbaarheid is matig (je hebt echt het tekstboekje nodig om precies te kunnen volgen wat hij zingt) en de registers die hij aanspreekt, van mezzo naar lichte bariton, worden gekenmerkt door een nogal onevenwichtig verloop. Misschien is dat uiteindelijk nog de meest storende factor: de plotselinge overgang van mezzo naar (lichte) bariton. Het leidt niet alleen tot een onrustige vocalistiek maar ook tot aantasting van de afwisselend lyrische en dramatische expressie. Dat begint al in het openingsnummer, een aria uit Oreste: "Agitato da fiere tempeste". Zijn virtuositeit staat buiten kijf (al moet hij incidenteel de zeilen fors bijzetten), maar het zijn de verstaanbaarheid en de onbestemde kleurwisselingen die afbreuk doen aan dit op zich uitgelezen Händel-programma (een ander voorbeeld: "Crude furie degli orridi abissi" uit Serse). Dat was in zijn Porpora-cd (klik hier voor de bespreking) veel minder het geval, hoewel ook toen de verstaanbaarheid van de gezongen teksten niet optimaal was. Niets dan lof voor de 'begeleidende' rol van Il Pomo d'Oro onder leiding van Zefira Valova: er wordt pittig gemusiceerd en het ensemble draagt het drama met veel verve. Ook de opname is uitstekend geslaagd. Maar het is niet genoeg om dit Händel-recital een warme aanbeveling mee te geven.