CD-recensie

 

© Aart van der Wal, mei 2004

 

The Cor de Groot Collection

Deel 3:

Haydn (bew. Czerny): Die sieben letzten Worte unseres Erlösers am Kreuze op. 51. [stereo, 1991].

APR 5613 • 44' •


klik hier voor het artikel over Cor de Groot van Hans Goddijn

Door de inspanningen van de Cor de Groot Stichting zijn er inmiddels drie cd's verschenen die - dankzij de goed geslaagde mastering van het oorspronkelijke materiaal - een helder beeld geven van de Nederlandse pianist Cor de Groot (1914-1993). Dat hij ook - evenals zijn collega Hans Henkemans (1913-1995) -  een niet onverdienstelijk componist was zal niet bij een ieder bekend zijn, maar wie zich daarover wil oriënteren kan terecht bij de Stichting Muziekgroep Nederland (het voormalige Donemus) op www.muziekgroep.nl waar u trouwens ook een keurig overzicht vindt van de verkrijgbare cd's met muziek van Nederlandse componisten, solisten, orkesten en dirigenten. Zo vindt u er ook de historische serie die gewijd is aan o.a. het Concertgebouworkest. Al met al een waar mer ŕ boire voor de liefhebber.

Haydns op. 51 zou Cor de Groots laatste opname worden: al door ziekte ernstig verzwakt meldde hij zich daartoe op 25 maart 1991 in de opnamentudio in Hilversum. Het was niet meer de tijd voor grote virtuoze pianowerken en dat moet ook vooral de reden zijn geweest dat hij koos voor de ingetogenheid van Die sieben letzten Worte.  In het cd-boekje wordt er overigens wel gewag van gemaakt dat De Groots pianospel met het grootste gemak verliep en dat slechts enige details opnieuw moesten worden opgenomen.

Het in 1785 geschreven Musica instrumentale sopra le 7 ultime parole del nostro Redentore in Croce o siena sette sonate con un introduzione ed al fin un terremoto, werd twee jaar later door de Weense muziekuitgever Artaria in drie versies gepubliceerd: als orkestversie (Hoboken XX/1a), als Haydns eigen bewerking voor strijkkwartet (Hoboken XX/1b) en in een gereduceerde pianoversie (Hoboken XX/1c). In 1796 vroeg en kreeg Haydn hulp van Gottfried van Swieten voor een cantateversie. Uit dit alles blijkt dat Haydn zeker aan het werk hechtte en het vooral de pianoversie was die de weg naar de huismuziek moest markeren.

Het mijns inziens niet weg te cijferen bezwaar van deze pianoversie zijn de voor een dergelijk programma beperkte mogelijkheden tot 'inkleuring' en de eveneens beperkte dynamische contouren die inherent zijn aan het instrument, en daardoor het gebrek aan voldoende variatie. Dit is per se géén pianomuziek en door Haydn feitelijk ook niet als zodanig bedoeld en dat wordt tijdens het parcours goed merkbaar. Zowel het kamerorkest als het strijkkwartet bieden aanmerkelijk meer mogelijkheden. Want let wel, er is sprake van acht langzame tot zéér langzame delen, met alleen aan het slot het presto e con tutta la forza.

Het staat echter buiten kijf dat Cor de Groot binnen die aangegeven beperkingen met een groot gevoel voor evenwicht de grenzen van de mogelijkheden wèl opzoekt en daarin ook slaagt. Daarmee is dit een indrukwekkend afscheid in klank en dictie geworden dat door de technici eminent werd vastgelegd.

Bestelinformatie: Cor de Groot Stichting, postbus 78, 1400 AB Bussum, e-mail: hgoddijn@zonnet.nl of kijk op www.aprrecordings.co.uk


index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links