CD-recensie
© Aart van der Wal, maart 2018
Danzi: Pianoconcert in Es, P 229 - Ouverture P 228 - Celloconcert in e, P 243 Nareh Arghamanyan (piano), Aurèlian Pascal (cello), Münchener Kammerorchester o.l.v. Howard Griffiths |  |
Collega Kees de Leeuw besprak in december 2010 een uitgave van CPO met Franz Danzi's complete symfonieën op twee cd's, door het Orchestra della Svizzera Italiana onder leiding van Howard Griffiths, dezelfde dirigent die met het Münchner Kammerorchester zich nu heeft gewaagd aan drie andere werken van deze Duitse componist en ditmaal op het Sony-label. Ik verwijs u graag naar die recensie omdat u daarin tevens zo het een en ander over Danzi te weten komt.
Het zal ongetwijfeld toevallig zijn dat dit programma mede door een kamerorkest uit München werd uitgevoerd, maar een feit is wel dat zowel vader Innozenz als zoon Franz in de Beierse hoofdstad in dienst waren van de keurvorst Karl Theodor. Franz was amper vijftien toen hij al aantrad als cellist bij diens hofkapel.
Als componist richtte Danzi zich sterk op wat zijn tijdgenoten Haydn en Mozart op dit gebied presteerden. Een nieuwlichter was hij dus niet, wel een gedegen vakman met een scherp oor en veel kennis van de ensembletechniek. Het op deze cd vastgelegde pianoconcert ademt duidelijk het mozartiaanse idioom, vermengd met diverse haydeneske snuifjes. Het celloconcert herinnert nog sterker aan Haydn, met de tussenliggende, driedelige ouverture als primus inter pares.
Danzi mag dan geen vooruitstrevende componist zijn geweest, dat neemt niet weg dat hij aantrekkelijke luistermuziek schreef en soms heus wel voor verrassingen wist te zorgen. Dat geldt ook voor deze drie werken, met dankzij het fonkelende musiceren in een uitgesproken muzikanteske sfeer van zowel de beide solisten als het orkest. De vele kruidige houtblazerspassages en het net zo spirituele strijkersensemble zijn een ware lust voor het oor.