CD-recensie

 

© Aart van der Wal, januari 2020

 

Canat de Chizy: Trance (voor klavecimbel, percussie en cimbaal) - Dance (voor viool en percussie) - Seascape (concert voor percussie en orkest) - Tlaloc (voor percussie)

Florent Jodelet (percussie), Alexandra Greffin-Klein (viool), Maud Gratton (klavecimbel), Cyril Dupuis (cimbaal), Orchestre de Caen o.l.v. Vahan Mardirossian
Merci Pour Les Sons MPLS 18001 • 50' •
Opname: juni 2017, Château de Caramagne, Chambéry (F)

 

Vorig jaar november besprak ik het eerste album van het label Merci Pour Les Sons (klik hier), toen geheel gewijd aan de muziek van de Parijzenaar Jean-Marc Singier (1954). Negen stukken in verschillende bezettingen, met in het middelpunt de oprichter van het label, de percussionist Florent Jodelet.

Op dit tweede album staat het slagwerk eveneens centraal, met ditmaal uitsluitend werk van Édith Canat de Chizy (Lyon, 1950), de eerste componist onder de dames die het lidmaatschap van de beroemde Académie des Beaux-Arts, de Academie van Schone Kunsten, kreeg aangeboden (en accepteerde). Op Wikipedia vindt u een betrouwbaar overzicht van haar activiteiten en de vele prijzen die zij naar aanleiding daarvan ontving.

Édith Canat de Chizy

De op deze uitgave samengebrachte vier werken dateren uit verschillende perioden: 'Tlaloc' (voor slagwerk) uit 1984, 'Dance' (voor viool en slagwerk) uit 2006, 'Trance' (voor klavecimbel, slagwerk en cimbaal) uit 2009 en 'Seascape' (een concert voor slagwerk en orkest)uit 2016. Wat deze stukken met elkaar gemeen hebben is de bijna uit zijn voegen barstende energie die eruit 'spreekt'. Het valt niet gemakkelijk te omschrijven, maar wat me al snel te binnen schoot was 'heftige beweging en dynamiek', voor mij twee sleutelwoorden waardoor deze muziek het best wordt gekenschetst. En daarmee verbonden de virtuositeit in alle geledingen en de extreem hoge eisen die dienaangaande aan de musici worden gesteld. Met name het percussieaandeel lijkt mij een voortdurende tour-de-force. Maar ook het orkestaandel in 'Seascape' is bepaald geen sinecure, hoewel het - mij onbekende - orkest uit Caen onder leiding van Vahan Mardirossian meer dan voortreffelijk presteert. Tot op het bot beoordelen kon ik het niet want daarvoor zou ik de partituur nodig hebben gehad. Zeker de beoordeling van eigentijdse muziek kan zonder notenbeeld bijzonder lastig zijn.

Het door Canat de Chizy met net zo verbeeldingsvol raffinement ingevlochten 'rollenspel' van viool, klavecimbel en cimbaal lijkt mij op dit album eveneens in de beste handen te zijn van respectievelijk Alexandra Greffin-Klein, Maud Gratton en Cyril Dupuis. De techniek staat een muzikanteske benadering van deze stukken geen moment in de weg. Dan is er de sublieme opname: zo helder als glas, met een definitie om 'U' (met hoofdletter!) tegen te zeggen en van een indrukwekkende sonoriteit. 'Merci pour les Sons!' Bedankt voor de Klanken! Een regelrechte aanwinst voor het eigentijdse repertoire!


index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links