CD-recensie
© Aart van der Wal, november 2018
Singier: Accents dessus, dessous... du flux, du flou..., des axes I, II, III - Farandoles, de bribes, en ribambelles - Triés, pétris, pêle-mêle... - Appendices - Fragments distincts, foullis d'instants - Élans, saccades, et biais du flux - Rouages d'oeillades voire... Florent Jodelet (percussie), Marie-Josèphe Jude (piano), Ensemble FA o.l.v. Dominique My |
Het getuigt van durf om in deze tijd een nieuw cd-label te beginnen, laat staan een label dat zich uitsluitend toelegt op eigentijdse muziek, maar men zal hebben gedacht dat voor bijzonder repertoire nog speelruimte genoeg is. Het werd het Franse 'Merci Pour Les Sons', 'Dank voor de Klanken' ('Geluiden' klinkt in deze context toch wel wat platvloers). Die titel is niet uit de lucht komen vallen, maar grijpt letterlijk terug op het dankwoord van de Amerikaanse componist John Cage (1912-1992) in een aan Florent Jodelet opgedragen partituur. Cage had grote waardering voor deze Franse percussionist, die zijn sporen intussen wel heeft verdiend in de meest uiteenlopende orkesten en ensembles, maar ook als veelgevraagde solist. In het Orchestre National de France bekleedt hij de vaste positie van eerste slagwerker.
Jodelet, de oprichter van het label, ziet het medium cd als een verlengstuk van de uitvoering en daarmee tevens de vertolker. Maar ook als 'bemiddelaar' tussen componist en publiek. Afgezien van zo'n wervende tekst: eigentijdse muziek op cd vastleggen biedt natuurlijk wel de optie van een vruchtbare samenwerking tussen uitvoerenden en (nog) levende componisten. Dat levert bovendien een zekere mate van authenticiteit op die aan een album kan kleven. We kennen daarvan genoeg voorbeelden, zoals het Belgische Goeyvaerts Strijktrio en het Nederlandse Navarra Quartet. Met uiteraard in de voorste gelederen Reinbert de Leeuw en het Asko|Schönberg.
De eerste cd van Merci Pour Les Sons is gewijd aan muziek van Jean-Marc Singlier (Parijs, 1954). Hij componeerde onder meer in opdracht van het Amsterdamse Nieuw Ensemble, het Ensemble InterContemporain, Les Percussions de Strasbourg, Ensemble FA (dat op dit album te horen is), Ensemble Modern en de Saarlandse omroep. De negen stukken die op deze uitgave prijken zijn voor verschillende bezettingen, waarbij - het spreekt bijna vanzelf - Jodelet zich als virtuoos slagwerker bepaald niet onbetuigd laat. Maar u hoor ook de piano, fluit, altviool, gitaar, cello, contrabas, harp, hoorn en basklarinet.
Wie naar structurele overeenkomsten in deze muziek zoekt zal bedrogen uitkomen (tenzij ik iets heb gemist, natuurlijk). Het is eerder een concept in de trant van 'alles kan en niets hoeft', zowel op het gebied van klankkleur als het gebruikte materiaal. Niet modieus, wel eigenzinnig, afwisselend goed geluimd en ironisch, vaak ook nerveus en met veel bokkensprongen, maar ook zorgeloos en met soms een stevige knipoog naar het verleden (Singier is zowel een oorspronkelijk muzikaal denker als een eclecticus; als het hem zo uitkomt). Wat vooral opvalt in deze muziek is de vaak aanstekelijke onbekommerdheid die eruit spreekt en - ook voor wie minder aandachtig heeft geluisterd - het duidelijk herkenbaar eigen stempel. Mede dankzij de verbeeldingskrachtige bijdragen van deze musici-van-de-bovenste plank is deze eersteling van Merci Pour Les Sons al prompt een schot in de eigentijdse roos. De distributie in de Benelux wordt verzorgd door het in Berlijn gevestigde Quintessence. U zult er dus wel enige moeite voor moeten doen om de cde te bemachtigen, al zijn er ook alternieven (Spotify e.d., maar ook de downloadsite van de distributeur. Ik kreeg de cd spontaan door Florent Jodelet toegezonden.