CD-recensie
© Aart van der Wal, januari 2017
Frühlingslied op. 85 nr. 5 Lenneke Ruiten (sopraan), Hans Adolfsen (piano) Brilliant Classics 94611 • 55' • Opname: juni 2007, Adventkirche, Niedersprockhovel (D) |
In 2002 won de toen vierentwintigjarige Nederlandse sopraan Lenneke Ruiten het prestigieuze Internationaal Vocalisten Concours in Den Bosch. Ze sleepte toen maar liefst vijf van de in totaal acht beschikbare prijzen in de wacht. Een gouden toekomst als vocaliste lag voor haar open. Want zo werkt het in het muziekbedrijf meestal: je hebt veel talent, werkt keihard, maar is er buiten de periferie waarin je zo actief bent weinig tot geen belangstelling voor je kwaliteiten. Daar kunnen ook de meest uiteenlopende masterclasses niets aan veranderen. Hoewel ze wel kunnen helpen bij je verdere vorming, bijvoorbeeld in het liedrepertoire. Maar het is de hoge eindklassering in een belangrijke 'wedstrijd' (want dat is zo'n concours natuurlijk) die een carrière ineens veel vaart kan geven. Het mag hard klinken, onrechtvaardig zelfs, maar de muziekscene is niet minder meedogenloos dan een willekeurig andere 'bedrijfstak'.
Lenneke haalde de wereldpodia en vierde haar successen. Wat nog niet wil zeggen dat het voortdurend vocaal goud is dat er blinkt. Zo was collega Paul Korenhof onlangs minder enthousiast over haar rol van Konstanze in Mozarts Die Entführung aus dem Serail (klik hier). De intimiteit van het liedrepertoire past haar in ieder geval als een handschoen, zoals blijkt uit haar Brahms-liederen, een cd van Brilliant Classics die uit de integrale Brahms-release werd gelicht. We horen veel bekende, maar gelukkig ook een aantal minder bekende liederen, waarin Ruiten met haar fraai gewelfde en warme vocalistiek verbeeldingsvolle kleurschakeringen aanbrengt en fantasie en precisie niet elkanders tegenpolen zijn. Haar empathische tekstbehandeling zegt ook het nodige over aspecten als tekstbegrip en dictie. De pianist (en componist!) Hans Adolfsen is de ideale partner in dit overtuigende recital. Hij fraseert vlekkeloos en zijn spel bezit verhalende kracht. Bovendien 'ademt' hij soepel mee met de zangstem. Ruiten lijkt rechts gepositioneerd, de vleugel staat meer links van haar, zoals het in de meeste liedrecitals ook visueel tot uiting komt. Een bijzonder evenement!