CD-recensie

© Aart van der Wal, juni 2024

Dit is een symfonie 'met een boodschap' en ditmaal van de maestro zelf: 'May the world follow Beethoven's vision and may all conflicts lead to gentleness and harmony! I wish all world leaders should listen to Beethoven's Eroica symphony and be inspired by its wisdom.'

Het zijn turbulente tijden en wijze woorden, maar helaas tot vele dovemansoren gericht. En dat voor een symfonie, die het juist van die oren moet hebben, terwijl Beethoven tijdens het scheppen van dit monumentale en revolutionaire werk al op weg was naar vrijwel volledige doofheid.

De uitvoering zelf is van begin tot eind vervuld van een traditie die de historiserende uitvoeringspraktijk opzij heeft gezet en die we daardoor (meren)deels uit het oog (oor) zijn verloren. Dit is kortom een traditionele vertolking die weinig tot niets toevoegt aan de toch al overstelpende discografie. Geen reden dus om er al te lang over uit te weiden.

De tempi zijn over de gehele linie goed gekozen, de transities verlopen soepel, de dynamische grenzen worden niet opgerekt en het orkestspel laat niets te wensen over. Hoogstens had de finale een fractie meer exuberantie verdiend, maar dat is geen kritiek: Fischers opvatting is ook in dit opzicht goed verdedigbaar. Over Beethovens metronoomcijfers zijn traktaten vol geschreven, maar het gebrek aan historische eenduidigheid is gebleven. Ook Fischer houdt zich er niet aan, vaart zijn eigen koers, waar niets mis mee is.

Een minpuntje vormen wel de houtblazers: niet door hun (bijzonder fraaie) spel, maar doordat ze te prominent zijn opgenomen. De strijkers klinken in puur luxe setting (met een apart compliment voor de contrabassen in de treurmars), het koper heeft het nodige panache en de pauken zijn zoals ze behoren te zijn: waar nodig doordringend of zelfs dominant. Jammer dus van die houtblazers, wat evenwel niet wegneemt dat het de klank van een toporkest is dat uit de luidsprekers komt, zowel in stereo als in surround. Het is alweer een poosje geleden dat Channel Classics een surround-opname uitbracht, maar deze past dienaangaande bij de hier besproken opname van de Eerste en Vijfde symfonie, zij het toen op een geheel andere locatie (de akoestische verschillen zijn duidelijk merkbaar) en ruim drie jaar eerder gemaakt.

Of hiermee de weg is geopend naar een complete Beethoven-cyclus weet ik niet, maar wanneer het wel zo is: een regelrechte 'ear-opener' zal het zeker niet gaan worden.

_______________
Noot: alhoewel het niet in het cd-boekje staat vermeld werd voor deze opname de Bärenreiter-editie onder redactie van Jonathan del Mar gebruikt, tegenwoordig de meest gebruikte uitgave.

index