CD-recensie

© Aart van der Wal, november 2023

Een van de voornaamste redenen van de nog steeds om zich heen grijpende Bach-bewerkingen is dat zijn muziek zich in het algemeen er prima toe leent; en misschien ook wel omdat Bach zelf menige bewerking op zijn naam heeft staan, en niet alleen van eigen werk (denk maar aan Vivaldi).

Een andere reden is net zo voor de hand liggend: de liefde voor Bachs muziek, met in ons vaderland in het begin van de jaren zeventig als een van de eerste 'voortrekkers' de accordeonist Harry Mooten. In ons huidige tijdgewricht is dat de Nederlandse saxofonist Raaf Hekkema (*1968), ook bekend van het Nederlandse Calefax Reed Quintet, die het in het cd-boekje als volgt toelicht:

'Once again, this album celebrates the music of Johann Sebastian Bach, whom many consider to be the greatest composer of all time. After Bach's Partitas (Bach Partitas for Saxophone [CC 72648]) and his Suites (Bach Suites for Saxophone [CC 72769]), I am now presenting Bach Solo, a new solo album containing my own selection of works.'

‘Once again' heeft onder meer betrekking betrekking op de door Siebe Riedstra hier besproken cd met de door Hekkema bewerkte Vioolpartita's van Bach. Daaruit licht ik de volgende passage:

'In deze transcriptie van de Chaconne moeten de wegen van diverse luisteraars zich wel scheiden. De onvoorwaardelijke vijf sterren die Erik Voermans deze uitgave in Het Parool toebedeelde spreekt voor zich. Er zullen echter ook vioolkenners zijn die de vier snaren van Bachs viool niet terug horen in het ene riet van Hekkema's sopraansax - dat is nu eenmaal onmogelijk. Beide partijen zullen zich verenigen in bewondering voor de virtuoze prestatie van Raaf Hekkema en de schitterende opname van Bert van der Wolf. Er is ook nog een derde partij - liefhebbers van de saxofoon die nog nooit een noot van Bach hebben gehoord. Voor hen is deze cd een godsgeschenk.'

Daarmee is goed samengevat wat ook van dit nieuwe album mag worden verwacht: muziek van Bach, zo goed mogelijk geschikt gemaakt voor de sopraan- en de altsax. Waarbij Hekkema niet over een nacht ijs is gegaan, zoals verderop in het boekje te lezen valt. Zo bracht hij ook een bezoek aan Bach- en Barok-kenner per excellence Ton Koopman wiens enthousiasme voor Hekkema's arrangementen groeide naarmate de audiëntie vorderde. Hij heeft de saxofonist danook met raad en daad bijgestaan.

Op bezoek bij Ton Koopman

De 'puristen' zullen zich met Hekkema's absoluut zeer muzikale verrichtingen niet kunnen of willen verenigen, de 'rekkelijken' zullen er stellig beduidend milder tegenoverstaan en de liefhebbers van de saxofoon zullen deze nieuwe uitgave ongetwijfeld direct willen omarmen. Eerlijk gezegd had ik er - anders dan mijn gewaardeerde collega - meer moeite mee, maar laat dat u toch vooral niet afschrikken. Dat - ik citeer nogmaals uit dezelfde recensie - 'deze vertrouwde klanken [...] geen moment doen vermoeden dat Bach van de saxofoon geen weet had' is voor mij althans een behoorlijke brug te ver. Wat allemaal niet wegneemt dat Hekkema een grootmeester is op zijn instrument en dat zijn bewerkingen (onder meer ook de Goldberg-variaties voor Calefax) getuigen van die altijd weer zo bijzondere combinatie van goede smaak en groot vakmanschap. Je valt ervoor, of niet. Zo simpel kan het zijn.

index