CD-recensie
© Aart van der Wal, januari 2023 |
De Griekse topviolist Leonidas Kavakos maakt ook in deze Bach-interpretaties zijn reputatie volledig waar. In februari 2008 besprak ik zijn vertolking van Bachs Partita BWV 1002 en de Sonate BWV 1001 (klik hier), waarbij ik onder meer opmerkte dat zijn spel mij sterk deed denken aan dat van Gidon Kremer (eveneens op ECM en eveneens door mij besproken), maar dan 'objectiever' en technisch meer uitgevijld. Alsof Kavakos Bachs muziek bijna grafisch vormgegeven contouren meegaf, meesterlijk gearticuleerd en voorzien van een natuurlijke adem die transparantie garandeerde, maar ook een weldadige rust over zijn vertolkingen legde. Dat positieve beeld zet zich onverkort in deze integrale vastlegging voort: uitermate muzikantesk, fijnzinnig in de (vele) versieringen, de articulatie gekruid maar vervuld van het nodige raffinement, de fraseringen en dynamische contouren getuigend van een meesterhand. De vioolklank is rijk, nobel en gloedvol, het spelkarakter afwisselend speels, lyrisch en contemplatief. Kortom, we hebben hier te maken met vioolspel dat grote autoriteit uitstraalt en geworteld is in de hedendaagse uitvoeringspraktijk (waar per saldo absoluut niets mis mee is.) Spel dat herinneringen oproept aan Kavakos' fenomenale Beethoven-serie, de live-uitvoering van de complete vioolsonates, samen met de pianist Enrico Pace (in zijn geheel te horen en te zien op YouTube). De opname is een juweel op zich. index |
|