CD-recensie

 

© Aart van der Wal, november 2021

Bach: Cellosuite nr. 1 in G, BWV 1007 - nr. 2 in d, BWV 1008 - nr. 3 C, BWV 1009 - nr. 4 in Es, BWV 1010 - nr. 5 in c, BWV 1011 - nr. 6 in D, BWV 1012

Alisa Weilerstein (cello)
Pentatone PTC 5186 751 • 79' + 82' • (2 cd's)
Opname: juli & sept. 2019, Teldex Studio, Berlijn

   

In het cd-boekje schrijft Alisa Weilerstein:

The Bach cello suites present the player with infinite possibilities. Each note, each phrase, carries abundant varieties of expression and musical nuance. The suites are too rich with ideas, too full of subtleties, and too dense with the burden of history for any particular interpretation to be exhaustive, any particular choice definitive. All great pieces of music carry with them this sense of contradiction — they must be played, yet they can't be played. Every expressive gesture both realizes and limits the intentions of the composer.

With their delicacy and nakedness, their strength and restraint, the cello suites present a unique and humbling challenge. After many years telling family, friends, and myself that I would attempt a recording only when I was much older, I decided that what had seemed like prudence was, in fact, a misunderstanding of the suites' nature. The intrinsic impossibility of this music is the very source of its freedom.

Wat mij betreft is ook wat deze recensie betreft daarmee feitelijk alles gezegd, want dat is precies wat in deze zes weergaloze solowerken gebeurt: iedere noot van Weilenstein, iedere frase, ieder accent, iedere versiering is functioneel, de dansvormen mogen zich koesteren in volmaakt gekozen tempi, de kleurenpracht die zij aan haar instrument ontlokt is exemplarisch en het nobele karakter van deze uitvoeringen is net zo evident als de expressieve kracht van haar intens muzikale betoog. Er schuilt in deze interpretaties zoveel speelse verleiding, lyrische bezonkenheid, charme, elegantie en expressieve energie dat de uitkomst niet anders kan zijn dan overweldigend. Een hoogtepunt? Teveel om op te noemen, maar één wil ik u niet onthouden: de Sarabande uit de vijfde suite. Mag het eens? Dat woorden tekortschieten?

Dan is er de opname die de warme gloed van haar instrument optimaal doet gelden. Waarbij ik mij gelijk afvroeg hoe het toch kan dat van ongewenste galm in deze registratie, eveneens in de Teldex Studio in Berlijn, geen enkele sprake is. Terwijl dat helaas wel het geval was bij WTK II door Andreas Staier op het Harmonia Mundi label (klik hier). Dat de zes suites niet in chronologische volgorde op de beide cds zijn vastgelegd is van geen betekenis.


index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links