![]() Solisten In memoriam Nan Merriman (1920 ~ 2012)
© Theo Laceulle, augustus 2012
|
||||
Op 22 juli overleed de grote Amerikaans-Nederlandse mezzosopraan Nan Merriman op 92-jarige leeftijd. Zij zong al lang niet meer - haar afscheidsconcerten gaf zij in april 1965 in het Concertgebouw, maar zij bleef, vooral in Nederland, een zeer geliefde zangeres, zowel door en de vele concerten met het Concertgebouworkest, als door haar opnamen. Geboren in Pittsburgh op 28 april 1920 als Katherine-Ann Merriman en vanaf haar vijftiende jaar levend in Los Angeles begon zij al vroeg zang te studeren, onder andere bij Lotte Lehmann. In 1940 gaf zij haar eerste concerten en maakte ze een tournee door de VS met het toneelgezelschap van Laurence Olivier, waarbij zij tussen de bedrijven van Shakespeare's Romeo and Juliet liederen van Purcell ten gehore bracht, en in diezelfde periode werkte zij ook mee aan de soundtracks van enkele filmproducties. Haar operadebuut volgde in 1942 bij de Cincinnatti Summer Opera als La Cieca in La Gioconda van Ponchielli. Bij de Nederlandse Opera is Nan Merriman slechts één keer opgetreden, als Meg Page in Verdi’s Falstaff (1956), maar als concertzangeres werd zij zeer geliefd door haar vele recitals in het Concertgebouw en elders in het land met Felix de Nobel en Jean Antonietti als begeleiders, veelal met Frans en Spaans repertoire. In de Grote Zaal maakte zij vooral naam als Mahler-zangeres, waarbij zij regelmatig onder leiding van Eduard van Beinum te horen was in Das Lied von der Erde en de Lieder eines fahrenden Gesellen. Daarnaast zong zij in Mahlers Tweede, Derde en Achtste symfonie (met Rafael Kubelík), maar ook in Beethoven's Missa Solemnis onder Otto Klemperer en Diepenbrock’s Te Deum bij het 25-jarig dirigentenjubileum van Van Beinum.
Tot de min of meer officiële live-opnamen behoren Cosi fan tutte in de fantastische uitvoering onder Cantelli uit de Piccolo Scala (Living Stage, Wallhall en Opera d’Oro), Verdi's Requiem onder Toscanini (Music & Arts) en Ormandy (met Leontyne Price - SRO), Das Lied von der Erde onder Hans Schmidt-Isserstedt met Wunderlich (Bella Voce), het Te Deum van Diepenbrock in de opname ter gelegenheid van Van Beinum’s 25-jarig jubileum met Spoorenberg, Haefliger en Bogtman (Q-disc), de Missa Solemnis onder zowel Bruno Walter (Music & Arts) als Otto Klemperer met het CO (Archipel), de Negende van Beethoven onder Sir Thomas Beecham (BBC Legends), Dvorák’s Stabat Mater onder Rafael Kubelík, Ravel’s Histoires Naturelles onder Bruno Maderna (Arkadia), losse opera-aria’s uit diverse Nederlandse concerten onder Jochum, Jean Fournet en Arturo Basile (Bella Voce) en een cd in de serie Lebendige Vergangenheit met opnamen van aria’s uit de jaren ’40 en ’50 waaronder een fantastisch gezongen Wilgenlied uit Rossini’s Otello. Door Dutch Divas werd bovendien een cd uitgebracht met gedeelten uit haar afscheidsconcert in de Kleine Zaal van het Concertgebouw. Tot slot zijn er (gelukkig) enkele nóg obscuurdere opnamen waarvan ik er een paar wil noemen. Zo vond ik bij House of Opera een opname van de ORTF van een complete Werther (met Noré, Berton en Massard) waarin Nan Merriman een prachtige en volstrekt idiomatische Charlotte zingt, echt een ontdekking. Verder bij Premiere Opera een deel van het Stabat Mater van Rossini (met Tebaldi, uit Florence) en Verdi's Requiem onder Kubelík. Ook op Youtube is nog veel van haar te vinden, zoals Urlicht uit Mahler II o.l.v. Bernstein, gedeelten van haar afscheidsconcert in de Grote Zaal van het Concertgebouw (Mahler en Falla) en veel populaire liedjes en songs uit musicals (bijvoorbeeld uit Carousel). index |
||||