![]() Opera & Operette Volmaakte atmosfeer bij Glucks Orfeo ed Euridice in de paleistuin van Soestdijk (een operarecensie die maar geen operarecensie wil worden)
© Tjako Fennema, 10 juni 2011 © Foto's: Leo van Velzen
|
|||||
Openluchtopera: brood en spelen?
Son-et-lumière Aangezien het plezier van de avond vooral in de verrassing zit, acht ik me ontslagen om alles op te sommen, maar ik heb vele malen aan mijn stoel vastgenageld gezeten. Natuurlijk zijn er de nodige geestige (en geen vette) knipogen naar de oorspronkelijke bewoners van “Soestdijk”. Driewerf chapeau dus voor de mensen die op het idee kwamen om de paleistuin als locatie te kiezen en de grote vijver in de Styx, de rivier van de onderwereld, om te toveren. Het is zo´n avond waarover je nog lang napraat, maar het is wel een 100 % voorbeeld van het vermaledijde regisseurstheater waarin vocalisten zich zowat alles moeten laten welgevallen als ondergeschoven kindje van het Bühnebild. De uitvoering en het geluid
Concerto d´ Amsterdam speelde bij vlagen prachtig maar regelmatig ook onbeholpen.. Of het orkest al of niet op authentieke instrumenten speelde is niet makkelijk vast te stellen omdat veel microfoons dicht op de instrumenten staan en de klank noodgedwongen meer dan levensgroot wordt afgebeeld. En kun je bij een stevig zakkende buitentemperatuur toe met 1 x tussentijds stemmen? Er zit een vette dot digitale nagalm over het orkest en die twee enorme zuilluidsprekers kunnen best wat zachter. Pet af voor dirigent die orkest en immens speelvak moet overzien en ook nog moet inspelen op de scenische vondsten en timing. Wat blijft er van een operastem over wanneer de microfoon zowat in het strottenhoofd is gemonteerd? Toch klinken stemmen van solisten en koor veel natuurgetrouwer dan het orkest. Van de bijzondere grootschalige en elektronisch versterkte producties die ik meemaakte in Nederland, Frankrijk en Italië wint deze het - samen met het nachtelijke Varèse project in Friesland - met glans. 3,5 hectare speelvlak
Conclusie: een bedwelmende avond Feiten op een rij • Het zicht vanaf de tweede rangsplaatsen op de tribune is beter dan dat van de eerste rang • De voorstelling begint om 21.30 h, duurt zonder pauze 1,5 uur. De grand première van 8 juni startte rond 22 h; de avond liep tot 24.00 h. • Het parkeren aan de weg langs paleis Soestdijk kost € 5, het bijzonder fraaie programmaboek € 10.- • Bezoek kan ruim van tevoren buitengewoon aangenaam vertoeven in het bos terzijde van de paleistuin, feestelijke buffetten en talloze banken om onder het loof te verwijlen • Bij de toegang naar de tribune liggen honderden fleecedekens gereed (kosteloos) • Na het slotapplaus krijgt het publiek een glas spumante aangeboden, maar gezien het late uur en de oprukkende kilte werd er amper gebruik gemaakt van het feestelijk en veelkleurig verlichte bos rond de buffetten. Uiteindelijk bij het verlaten van de tuin krijgt eenieder nog een flesje Orfeo mineraalwater. “Een sfeer zoals op het schilderij “Moulin de la Galette” van Renoir. • Ontvangst, begeleiding, beveiliging en bediening waren tijdens de première in een woord koninklijk. • Het is 10 minuten wandelen van parkeerplaats naar tribune! Rolstoelen, rollators en kruklopers ondervinden weinig hindernis totaan de tribune. Er is een bescheiden golf cartservice. • 22 voorstellingen à 1000 bezoekers resulteren naar schatting in een recette van € 1 miljoen, uit de verkoop van programmaboekjes kan daar nog een ton bijkomen.
Uitvoerenden Ooit in Nederland: Kathleen Ferrier Rumor in casa inzake het uitbrengen in 1977 van de EMI LP-dubbelabum met een 1951- radioregistratie van Orfeo ed Euridice. In de Stadsschouwburg van Amsterdam zongen Kathleen Ferrier, Greet Koeman, haar jongere zus Nel Duval en koor en orkest van de vm. Nederlandse opera olv Charles Bruck. Grote motor van deze uitgave was wijlen Klaas Posthuma, oud hoofdredacteur van LUISTER en in die tijd actief als labelmanager bij EMI/Bovema in Heemstede. Het tekstboek maakt uitgebreid gewag van grote dank jegens NOS/NRU en Decca voor de toestemming tot uitbrengen. Ingewijden wisten van deze van glasplaten gekopieerde magneetbanden. Deze nooit uitgezonden registratie is door Gooise matrassers in handen van Posthuma gespeeld. Toen pakweg 10 jaar later het Nederluxemburgse cd-label VERONA profiteerde van de hausse in cd-verkopen, lag diezelfde opname – maar nu op cd- in de schappen van V&D. Dat dreef V&D in handen van het advocatenkantoor van EMI/Bovema dat met grote dwangsommen dreigde. Vervolgens moest Bovema uitleggen hoe zij dan wel aan die mastertapes waren gekomen. Van een proces is het nooit gekomen. index | |||||