Opera & Operette

Opera in de bioscoop

 

© Paul Korenhof, juni 2011

 

Twee jaar geleden – of zijn het er inmiddels al drie? – werd ik door het Tuschinski-concern uitgenodigd voor Il barbiere di Siviglia in een HD-opname uit de Met ter introductie van het Met-HD-project. Voor wie daarmee niet bekend is: ieder seizoen wordt een aantal voorstellingen in de Metropolitan Opera in New York in ‘High Defintion’ wereldwijd vertoond in bioscooptheaters, zodat de hele wereld kan meegenieten van war in de Met gebeurt. Op zich is dat een prima initiatief, zeker voor de bewoners van een land waarin cultuur (= beschaving) wordt wegbezuinigd door een regering die we overigens wel zelf gekozen hebben (maar de meeste mensen denken ook absoluut niet na voordat zij hun stem uitbrengen). Die Barbiere zag er prima uit en klonk ook uitstekend, hooguit iets te hard, maar wel met een breed spectrum op het punt van dynamiek en frequenties. En aangezien het een ‘proefvoorstelling’ was, bleken er redenen genoeg aanwezig om dit initiatief van harte toe te juichen.

Van de HD-registraties van de Met kan niet alleen rechtstreeks worden genoten, maar er zijn ook herhalingen, op zondag overdag, en dus besloot ik in het Haagse Pathé Buitenhof eens te gaan kijken naar Wagner’s Die Walküre met onder anderen de ‘Haagse’ sopraan Eva-Maria Westbroek en de tenor Jonas Kaufmann. Bovendien was ik nieuwsgierig naar de regie van Robert Lepage, waarover ik zowel positieve als negatieve meningen had beluisterd. En natuurlijk was ik benieuwd naar Pathé Buitenhof, waar ik sinds de verbouwing niet meer geweest was, althans niet in een van de bioscoopzalen.

Om een lang verhaal kort te maken: na de eerste akte ben ik naar huis gegaan. Ondanks een regie waar ik mij goed in kon vinden en ondanks fraai, heldere beelden, zij het dat in de beeldregie te veel met close-ups en te weinig met (half)totalen werd gewerkt. Het geluid was echter belabberd, waarschijnlijk door het inschakelen van een begrenzer. Ik weet niet of dat aan de transmissie zelf te wijten was of aan Pathé Buitenhof, maar alles klonk ongeveer op hetzelfde niveau (= even hard), van het geroezemoes van de zaal aan het begin tot het extatische gejubel aan het slot. Een blazerssolo kwam bijna even ‘hard’ door als een tutti-ff, en er was geen verschil tussen half gesproken frases van Westbroek en Kaufmann en vocale uitbarstingen. Sorry - er was wel verschil. Naarmate het volume meer was teruggebracht tot een acceptabel (voor wie?) gemiddelde, leek het geluidsspectrum meer in elkaar gedrukt, waarbij hoorbaar was gesneden in de hoge frequenties en dus in de boventonen. Beduidend beter klonken de interviews waarmee het pauzeprogramma opende, wat bewees dat het in ieder geval aan de zaal lag, en aangezien ik bij een opera in meer geïnteresseerd ben dan alleen maar in fraaie plaatjes, ben ik dus maar naar huis gegaan.


index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links