Opera en operette

NTR ZaterdagMatinee met Lise Davidsen

 

© Paul Korenhof, oktober 2022

 

Lise Davidsen (sopraan)
Radio Filharmonisch Orkest
Dirigent: James Gaffigan
Aria's en orkest werken van Verdi, Weber en Wagner
Amsterdam, 8 oktober 2022

Dat Lise Davidsen beschikt over een van de mooiste, grootste en imponerendste stemmen die momenteel in de operawereld rondlopen, bleek tijdens de ZaterdagMatinee van afgelopen zaterdag overduidelijk. Met haar stralende hoogte in het fortissimo bij passages uit Un ballo in maschera ('Ecco l'orrido campo') en Don Carlos (Tu che la vanità') veegde zij een enthousiast begeleidend Nederlands Filharmonisch Orkest volledig weg. Ook sommige momenten van mezza voce bij Verdi waren betoverend en het fluwelige piano en mezzoforte in de intiemere scène van Agathe uit Weber's Der Freischütz ('Wie nahte mir der Schlummer') heb ik zelfs in jaren niet zo mooi gehoord.

Aan de andere kant hoorde ik te weinig van de vooral bij Verdi toch wel belangrijke laagte en dat is bij zo'n jonge zangeres toch wel zorgwekkend. Bovendien liet haar stem vooral in die aria's bij mezzo forte in het middenregister een metalig randje horen. Niet alleen dat effect keerde terug in 'Dich, teure Halle' uit Wagner's Tannhäuser, maar daar miste ik ook iets van de warmte die wel doorklonk in Agathe's aria. Mogelijk speelde bij dat laatste fragment echter mee dat de zangeres niet vóór maar halverwege de trap achter het orkest geplaatst was, zodat de stem in grotere akoestische cirkels de toehoorders bereikte. Het Concertgebouw is geen theater en meer dan eens heeft die omgekeerde plaatsing tot minder gelukkige resultaten geleid.

Voor de toegift hoopte ik op een lied van Grieg, maar het werd een bijna languissant 'Vissi d'arte' uit Tosca. Geen echt overtuigende vertolking van dit 'gebed, maar mijn grootste probleem werd de dag erna verwoord in een berichtje van een bezoeker dat begon met de zin: "Als het maar hoog en hard is, dan staat het publiek op de stoelen om bravo's te schallen." Recentelijk heb ik zo vaak mijn ongenoegen geuit over het geluidsniveau waaraan het publiek bij opera's en concerten wordt onderworpen, dat ik al bang werd dat het aan mij lag. Een stukje van begin september in de NRC en bovenvermeld 'appje' duiden erop dat ik niet de enige ben die zich hieraan ergert.

Gelukkig trok dirigent James Gaffigan tijdens deze ZaterdagMatinee op dit punt niet alle registers open. Verdi's ouverture tot Les Vêpres siciliennes, de balletmuziek uit diens Parijse versie van Macbeth, de ouverture tot Der Freischütz en het voorspel tot Wagner's Meistersinger klonken zo goed als men van instrumentale omlijstingen mag verwachten. De Karfreitagszauber uit Parsifal deed echter denken aan een muzikale modderpoel en wekte de indruk dat hij de muziek van Wagner vooralsnog beter links kan laten liggen.

(Dat Verdi's Don Carlos werd aangekondigd als Don Carlo, is gezien de door Davidsen gebruikte Italiaanse vertaling nog wel verklaarbaar. Vreemd is wel dat Les Vêpres siciliennes werd aangekondigd als I vespri siciliani, een opera die Verdi nooit geschreven heeft.)


index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links