Opera en operette Visueel perfecte film-opera
© Paul Korenhof, oktober 2021
|
|||||
Van der Aa: Upload
Het leven na de dood lijkt voor Michel van der Aa een bron van fascinatie. Na After Life (2006) een fantasie over de overgang naar een 'tweede wereld' (naar een film van Horekazu Kore-Ede) is ook de 'film-opera' Upload een variatie op dit thema. Op een eigen libretto creëerde hij ditmaal een sciencefiction verhaal over een poging om na een zelfgekozen dood het leven digitaal voort te zetten. Zo'n 'onsterfelijke' upload van onze hersenactiviteiten blijft voorlopig nog fictie, ondanks de uitspraak van een van de personages dat "never before we have been able to push the boundaries of death so far to the future." Begrijpelijk is echter wel de wens om kennis en waardevolle herinneringen niet door de dood verloren te laten gaan. De problemen zijn er echter in overvloed en die gaan verder dan het feit dat onze hersenactiviteit in een 'mindfile' met eindeloos veel data moet worden omgezet. Toch zal menigeen er al over gefantaseerd hebben en een van de humoristische momenten in Upload is de mededeling van een geleerde dat hij zelfs een beurs heeft gekregen om aldus zijn kennis voor het nageslacht veilig te stellen.
Om te beginnen zal zo'n proces toch nooit leiden tot een volledig getrouwe 'upload' van een compleet personage, al was het maar door de rol van de programmeur. Zoals zelfs de meest consciëntieuze vertaler onvermijdelijk een interpretatie van een tekst geeft, zo heeft een programmeur onvermijdelijk invloed op de manier waarop een levende en voortdurend evoluerende 'mind' met al zijn emoties, stemmingen en associatieve vermogens in een 'mindfile' wordt omgezet. Een groter probleem is dat veel van ons geheugen en onze vaardigheden ligt opgeslagen in het onderbewustzijn en dat er een altijd een prikkel nodig is om bijvoorbeeld - soms na heel lange tijd - een herinnering naar boven te halen. En juist dat - vaak volledig associatief - triggeren zal voor een computer een groot probleem zijn. "The human mind is the last analogue device in this digital world" laat Van der Aa een ander personage zeggen. Het zij zo, maar in zijn nieuwe opera komt ook hij uiteindelijk tot de conclusie dat de menselijke geest iets unieks is dat wij beter maar kunnen koesteren.
Deleten Niet verwonderlijk voor wie de artistieke wereld van Van der Aa kent, is dat Upload nog meer dan de op een speelfilm gebaseerde opera After Life vooral een samengaan is van muziek en film. De wereld van de vader en zijn dochter krijgt gestalte door twee 'levende' zangers op het toneel, terwijl praktische, psychologische en wetenschappelijke aspecten van het uploadproces worden weergegeven in werkelijk sublieme filmbeelden van het laboratorium waar de upload wordt voorbereid en uitgevoerd.
De inventiviteit waarmee Van der Aa als regisseur deze elementen tot twee naadloos in elkaar overlopende werelden heeft samengevoegd, is bij vlagen adembenemend. Behalve een technisch hoogstandje, zeker in de scènes van de dochter en haar geüploade vader, is het resultaat echter ook gewoon een grote hoeveelheid uiterst fraaie filmbeelden. Op verrijdbare schermen trekt een variatie aan beelden aan het oog voorbij met maar één nadeel: zeker in de eerste helft slaat de balans sterk door in de richting van de film, met te weinig muziek om er een 'echte opera' van te maken. Hoewel Upload in zijn geheel dus misschien iets te veel vertellend en verklarend is, zijn er wel degelijk momenten met een sterke emotionele zeggingskracht. Dat geldt niet alleen voor de relatie van de vader voor wie ook zijn digitale leven op een teleurstelling uitloopt, maar meer nog voor de dochter die juist gehecht is aan het fysieke contact, niet alleen met haar vader, maar met haar hele wereld. Subtiel laat Van der Aa zoiets trouwens ook doorsijpelen in de opmerkingen van andere kandidaat-uploads, en zelfs in het navrante contrast met de schijnbaar meevoelende maar in feite uiterst rationele psychiater in de videoscènes (een mooie, scherp geciseleerde rol van Katja Herbers).
Slotbeeld index |
|||||