![]() DVD-recensie Herbert von Karajan herdenkingsconcert Salzburg 1999
© Aart van der Wal, juli 2003
|
Herbert von Karajan herdenkingsconcert in de Dom van SalzburgMozart: Betrachte dies mein Herz und frage mich KV 42 - Laudate dominum KV 339 - Requiem in d, KV 626. Rachel Harnisch (sopraan) in KV 42 en KV 339, Karita Mattila (sopraan), Sara Mingardo (mezzosopraan), Michael Schade (tenor), Bryn Terfel (bas-bariton) in KV 626, Zweeds Radiokoor in KV 339 en KV 626, Berliner Philharmoniker o.l.v. Claudio Abbado. Live-opname: 1999, Dom, Salzburg Arthaus Musik . Barcode 4-006680-100364 • 62' • Een zo op het oog nog gezonde en zeer energieke Abbado dirigeert in de Dom van Salzburg ter gelegenheid van de herdenking van Karajans tiende sterfdag een memorabele uitvoering van Mozarts Betrachte dies mein Herz und frage mich KV 42, Laudate dominum KV 339 en de gereconstrueerde lappendeken die als Mozarts Requiem KV 626 de wereld is ingegaan (zie voor de bijzonderheden de rubriek Vergelijkende Disografieën). Zo te horen is de historiserende uitvoeringspraktijk ook aan Abbado niet voorbijgegaan, getuige de voortvarende tempi, felle accenten, forse dynamische contrasten en de gedetailleerd uitgewerkte ritmiek. Daar komt dan nog bij dat in KV 339 en KV 626 het koor van de Zweedse radio waarlijk een topprestatie levert en de Berliner Philharmoniker deze muziek bijna kan dromen. Men proeve in KV 626 het begin van het Rex tremendae en het Confutatis om al snel overtuigd te raken van de grote intensiteit waarvan deze vertolking doortrokken is. Het Dies irae wordt zeer fel aangezet, krijgt verbeten trekken en lijkt zo op een donderpreek, maar heel fraai zijn ook de meer esoterische delen zoals het troostrijke Lacrymosa. Het Sanctus wordt in grootse stijl neergezet en heeft onmiskenbaar indrukwekkende grandeur, de Hosannah-fuga is evenals die in het Kyrie werkelijk spatgelijk. Rachel Harnisch treft de juiste toon in KV 42 en KV 339, wat ook merendeels van het solistenteam in KV 626 kan worden gezegd. De tenor Michael Schade is inmiddels uitgegroeid tot een alom gevraagd Mozart-zanger, maar het gaat hem hier minder gemakkelijk af. Mattila, Mingardo en Terfel bezitten een rijk vocaal vocabulaire, kennen hun partij op hun duimpje en zingen er ook naar. De beeldkwaliteit mag er zijn, maar voor het geluid geldt de kanttekening dat het laag is overgedoseerd (o.a. 'bolle' contrabassen). Slordig is dat het boekje geen zangteksten bevat en de ondertiteling ontbreekt. index |