DVD-recensie

 

Sergiu Celibidache repeteert:

Bruckner: Mis nr. 3 in f

 

© Aart van der Wal, juni 2003

 

Bruckner: Mis nr. 3 in f.

Münchener Philharmoniker en Münchener Philharmonisches Chor met solisten (Margaret Price [sopraan], Doris Soffel [alt], Peter Straka [tenor], Matthias Hölle en Hans Sotin [bas]) o.l.v. Sergiu Celibidache.

Live-opname: 1993, München en Sankt Florian

Duits gesproken. Andere talen: Engels/Frans/Spaans.

Arthaus Musik . 4-006680-102504 60'


Hoewel het boekje trots vermeldt dat Delibidache als de grootste Bruckner-dirigent van onze tijd wordt beschouwd was vooral zijn tempokeuze niet altijd onomstreden, maar gezegd moet toch worden dat Celibidache's directie aan het uiteindelijke resultaat een bijzondere en soms zelfs metafysische glans verleent en dat het zeer boeiend is om de toen 81-jarige dirigent zo intensief aan het werk te zien (hij stierf drie jaar later, in Parijs). Met zijn orkest en koor, de Münchener Philharmoniker en het Münchener Philharmonische Chor, komt hij in Bruckners spirituele wonderwerk tot grootse prestaties.

Soms nogal korzelig een geen tegenspraak duldend dringt 'Celi' diep door in de vele naar binnen gekeerde passages (Kyrie!), maar schuwt hij ook het effect niet (de grote fuga in het Gloria met het triomferende dubbelthema als hoogtepunt).

Deze vertolking had een solistenteam verdiend met een grotere affiniteit met deze prachtige muziek. Waar koor en orkest zeer goed presteren blijven de solisten zonder uitzondering daarbij helaas toch wat achter: de diepzinnige spirituele ervaring wordt onderbelicht, terwijl die toch zo duidelijk uit deze prachtige en vaak naar binnen gekeerde muziek (Kyrie, Credo en Benedictus!) spreekt. Het lijkt daarmee meer op een typisch gelegenheidsensemble dat zich in deze vertolking niet de vereiste, absolute vrijheid binnen de notentekst kan veroorloven. Het komt wat stijfjes en stram over. Dit is écht muziek die bij wijze van spreken uit de tenen behoort te komen.

De opnamen werden gedurende veertien dagen gemaakt in zowel het nieuwe onderkomen van de Münchener Philharmoniker in de Philharmonie am Gasteig als in de schitterende Stiftskirche van Sankt Florian (waar de mis ook werd uitgevoerd) en doen ook uitgebreid verslag van de koorrepetities met pianobegeleiding. De overgangen tussen de repetitie- en concertfragmenten zijn goed geslaagd.

Er doet zich een grappig moment voor als in de Stiftskirche een ware volksverhuizing moet plaatsvinden omdat het koor té dicht bij de achterwand staat en het geluid daardoor tweemaal achtereen de oren bereikt. Er klinkt een protest, maar dan schiet Celibidache uit zijn slof: "keine Diskussion!" Nee, hij is écht de baas!

Vooral het beeld is in kwalitatief opzicht aan de matige kant, en blijft daarmee beduidend onder het niveau van wat in 1993 doorgaans goed haalbaar was. Zeker bij weergave middels LCD-scherm is de grofkorreligheid ervan een storende factor. De camera is veelvuldig in close-up op Celibidache gericht waardoor het geheel wat statische trekjes krijgt. Maar dit is zéker een menselijk document van gewicht dat ook inzicht geeft in een aantal musicologische aspecten van het werk. 'Celi' vertelt daarin ook over zijn bijzondere band met Bruckner.


index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links