DVD-recensie
Bruckner: Symfonie nr. 8
© Aart van der Wal, juni 2004
Bruckner: Symfonie nr. 8 in c (Haas-versie).
Wiener Philharmoniker o.l.v. Pierre Boulez.
TDK DV-VPOBR (2005).
Het lijkt al bij voorbaat een bijzonder geslaagde combinatie: Bruckner, St. Florian en de Wiener Philharmoniker, maar helaas valt het resultaat behoorlijk tegen, waaraan zowel regisseur Brian Large als dirigent Pierre Boulez debet is.
Ik associeer Boulez zeker niet met Bruckner en dat heeft alles te maken met de nogal nuchtere, analytische werkwijze van deze grote Franse componist en dirigent, die bij de ene componist (bijvoorbeeld Stravinsky) heel wat beter uitpakt dan bij de andere, zoals in dit geval Anton Bruckner. Ik houd dus niet van Boulez' Bruckner, het is me té materieel, zonder de wijdse landschappen en metafysische vergezichten die de vertolkingen van o.a. Wand, Karajan en Celibidache zo fascinerend maken (zonder dat ik het overigens met hun opvattingen van a tot z eens ben).
Met de geluidskwaliteit van deze productie zit het ook al niet mee: té veel galm, te weinig definitie, in de fortissimi ook benepen en groezelig. De cd-uitgave (DG) klinkt beter, hoewel toch niet echt imposant. Blijkbaar is de akoestiek van de Stiftskirche van St. Florian voor de opnametechnici een brug té ver gebleken.
Maar verreweg het grootste bezwaar aan deze productie is het uiterst vermoeiende camerawerk waarmee de barokke grandeur van de Stiftskirche in vrijwel ieder detail werd vastgelegd en dat na verloop van tijd toch op de zenuwen gaat werken: ik heb het dan écht wel gezien, terwijl de 'reportage' anderhalf uur in beslag neemt. Dat is trouwens het nadeel van iedere video-productie: het totale overzicht ontbreekt, de details zijn maatgevend en daaruit wordt dan uiteindelijk het totale beeld opgebouwd.
Kortom een teleurstellende uitgave