DVD-recensie

 

© Paul Korenhof, november 2019

 

Puccini: Le Villi
Elia Fabbian (Guglielmo Wulf), Maria Teresa Leva (Anna), Leonardo Caimi (Roberto), Tony Laudadio (Il narratore)
Teatro del Maggio Musicale Fiorentino
Dirigent: Marco Angius
Regie en decor: Francesco Saponaro
Kostuums: Chiara Aversano
Dynamic 3784D
Opname: Florence, 25 oktober 2016

 

Puccini's eersteling blijft een merkwaardig werk zoals al blijkt uit de aanduiding 'opera-ballet', een soort muziekdrama dat in Italië nooit echt voet aan de grond heeft gekregen. Typerend voor Puccini's vroeg ontloken theatertalent is overigens wel dat die vorm hier goed past bij het thema. Die 'villi' of 'willis', een zuidelijke variant op onze 'witte wieven', de mistslierten die boven vlak land kunnen hangen en die werden aangezien voor de geesten van meisjes of vrouwen die bedrogen waren en toen uit liefdesverdriet gestorven waren, kunnen nu eenmaal beter dansend dan zingend ten tonele worden gevoerd.

Verder is zowel het verhaaltje als de uitwerking echter clichématig: Roberto neemt afscheid van zijn verloofde Anna voordat hij op reis gaat, bedriegt haar dan met een dame van lichte zeden die hem helemaal inkapselt, Anna sterft van verdriet en als Roberto berouwvol terugkeert, valt hij in de handen van de 'willis' waartoe nu ook Anna behoort. Veel meer dan een eenakter (die Puccini later in twee bedrijven splitste) valt er ook niet van te maken, zeker niet als de affaire van Roberto met zijn verleidster wordt verpakt in een intermezzo met een verteller, een paar koorflarden en de dans van de 'villi' ('La tregenda') die met de 'bloemenaria' van Anna de naam van het werk een blijvende faam bij het grote publiek heeft bezorgd.

Een sterk punt van de enscenering die Francesco Saponaro in 2018 in Florence presenteerde, is dat hij erin geslaagd is het werk ondanks de driedeling tot een visueel geheel te maken. Zo wordt de dansgroep al in het begin benut tijdens het verlovingsfeest van Anna en Roberto, terwijl de verteller uit het intermezzo op datzelfde feest prominent in beeld is als de dorpspastoor. Minder sterk werken de solodansers die in het tweede deel een schaduwdrama opvoeren, en ook de slotbeelden waarin Roberto een voorschoot aangetrokken krijgt die doet denken aan een ziekenhuispyjama, komt niet echt helder over.

Ondanks deze bedenking zien we echter een acceptabele voorstelling van Puccini's eersteling waaraan de moderne maar tegelijk neutrale aankleding positief bijdraagt. Dirigent Marco Angius weet muzikaal de spanning vast te houden en de solisten doen hun best, maar het vocale deel overtuigt iets minder. Ook zonder dat ik denk aan de schitterende opname met de jonge Plácido Domingo en een hartbrekende Renata Scotto moet ik constateren dat Maria Teresa Leva en Leonardo Caimi niet verder komen dan een donkere, wat hoekige Anna en een Roberto met weinig lyriek, en dat beide solisten ook laten horen waar hun vocale grenzen liggen. Beter op zijn plaats is de bariton Elia Fabbian als Vader Guglielmo en Tony Laudadio weet zijn merkwaardige rol als verteller zelfs aanvaardbaar te maken.

Dynamic heeft de voorstelling uitgebracht in een mooi stemmige opname met een goede cameraregie en een uitstekend audiokanaal (48kHz, 16 bits, 1.5Mb). Een bepaald niet flodderig dvd-boekje met een goede inleiding plus synopsis (Italiaans-Engels), een uitstekend overzicht van de track-indeling en een reeks kleurenfoto's completeert het geheel.


index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links