DVD-recensie

Charles Mackerras leidt krachtige en overtuigende

Don Giovanni

 

© Paul Korenhof, november 2008

 

 

Mozart: Don Giovanni.

Simon Keenlyside (Don Giovanni), Kyle Ketelsen (Leporello), Eric Halfvarson (Il commendatore), Marina Poplovskaya (Donna Anna), Ramon Vargas (Don Ottavio), Joyce DiDonato (Donna Elvira), Miah Persson (Zerlina), Robert Gleadow (Masetto), k oor en orkest van het Royal Opera House Covent Garden.
Dirigent: Charles Mackerras.
Regie: Francesca Zambello.

Opus Arte OA 1009 D (2 dvd's)

Opname: 8 & 12 september 2008

 

 


Het beste en meest informatieve Europese tijdschrift voor klassieke muziek, cd's en dvd's blijft voor mij het Spaanse Scherzo: veel recensies, gedegen en vooral ook nog lange artikelen (tien pagina's is geen uitzondering). Dat alles wordt bovendien gezet in een goed leesbare maar opmerkelijk kleine letter met bovendien en daarbij weinig illustraties, die bovendien ook nog meestal tamelijk klein zijn. Met andere woorden een tijdschrift waarin erg veel te lezen valt en dat zich niet richt tot een publiek dat de Donald Duck nauwelijks ontgroeid is. Op de tweede plaats volgt dan het Duitse FonoForum met minder recensies (geen concerten en opera's), iets kortere besprekingen van nieuwe uitgaven en iets meer ruimte voor 'lucht' en plaatjes. Desondanks zit ook dit maandblad nog altijd heel degelijk in elkaar, het besteedt ook opmerkelijk veel aandacht aan techniek (zelfs aan vinyl!) en het lijkt nog niet getroffen door de commercialisering die de belangrijkste Nederlandse tijdschriften heeft getroffen.

Op één punt ben ik het echter dikwijls niet met mijn collegae van FonoForum eens: de lippendienst die in dvd-besprekingen dikwijls wordt bewezen aan het 'regietheater'. Zodra in een enscenering het verhaal niet meer zonder ondertiteling te volgen is, krijgt een uitvoering ruimschoots krediet, maar alles wat in beeld- of regiestijl zweemt naar 'volgen van het verhaal', krijgt al snel het predicaat 'traditioneel' of zelfs 'achterhaald' opgeplakt.

Dat laatste overkwam ook een Don Giovanni uit Covent Garden in de regie van Francesca Zambello, toch niet bepaald de meest conservatieve onder de moderne regisseurs. Zij liet echter de karakters en de onderlingen verhoudingen in Mozarts opera in tact, koos ook voor een toneelbeeld en kostuums van Maria Björnson met duidelijke verwijzingen naar de 18de eeuw en prompt moest zij het doen met slechts drie sterren voor haar enscenering. Niet helemaal terecht, zoals tussen de regels door ook uit de recensie viel op te maken.

In kleurrijke en redelijk tijdloze toneelbeelden liet Zambello door een uitmuntend zingende en acterende Simon Keenlyside de hoofdfiguur neerzetten als een viriele verleider met meer doorzettingsvermogen dan raffinement, een duidelijk modernere interpretatie dus dan we lang gewend waren. Zowel in uiterlijk als in zijn omgang met een al even overtuigende Leporello van Kyle Ketelsen bleek hij ook enigszins gezakt op de sociale ladder, iets wat ook tot uiting kwam in de weinig 'nobele' wijze waarop hij de overige personages tegemoet trad. De blikken die Don Ottavio en Donna Anna elkaar op een zeker moment toewerpen, spreken dan ook boekdelen.

Wie bij de solisten zoekt naar het vocale raffinement van sommige Mozart-opnamen uit de jaren vijftig en zestig, is bij deze Don Giovanni en zijn knecht aan het verkeerde adres, maar naar moderne maatstaven klinken zij alleszins overtuigend, en hetzelfde geldt voor de Don Ottavio van Ramon Vargas, die hier overigens meer ruggegraat heeft dan in menige andere uitvoering. Absolute topklasse zijn echter de drie dames met Marina Poplovskaya als een in zang en uiterlijk betoverende Donna Anna, Joyce DiDonato als een krachtige, gloedvolle Donna Elvira die haar burgerlijke afkomst niet verloochent, en Miah Persson als een mooi lyrische maar zeker al geëmancipeerde Zerlina, die haar avontuurtje met Don Giovanni bepaald niet helemaal uit naïveteit inzet.

Wel moet ik een kanttekening maken bij de muzikale leiding van Charles Mackerras. Zijn gevoel voor Mozart verloochent hij niet in een combinatie van een degelijke klank met een tekstbewuste frasering, maar voor mij weet hij toch te weinig precisie in het geheel te brengen, vooral in het samenspel tussen orkest en solisten. Ik weet dat dit euvel sterker op de voorgrond treedt dan in de tijd van de oude studio-opnamen, maar andere opnamen bewijzen dat het niet altijd onvermijdelijk is. Een andere kanttekening betreft het vreemde toeval dat Donna Anna en Donna Elvira dezelfde lichtblauwe strapless nachtjapon dragen, die eigenlijk weinig meer is dan een grote omslagdoek. Niet alleen vraag ik me af of ze in het 18de-eeuwse Sevilla al een C&A hadden, maar ook komt het tamelijk vreemd over als Donna Elvira daarin 's nachts op het kerkhof gaat wandelen...

De verdeling van het werk over twee dvd's garandeert maximale kwaliteit van beeld en geluid (LPCM stereo en dts 5.1) en bood bovendien ruimte voor een half uur extraatjes, waaronder gesprekken met Mackerras en Zambello door niemand minder dan chef-dirigent Antonio Pappano.


index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links