DVD-recensie
Operette in de Opéra Comique
© Paul Korenhof, november 2014
Hahn: Ciboulette Julie Fuchs (Ciboulette), Jean-François Lapointe (Duparquet), Julien Behr (Antonin de Mourmelon), Eva Ganizate (Zénobie), Ronan Debois (Roger), Cécile Achille (Françoise), Jean-Claude Sarragosse (Monsieur Grenu), Guillemette Laurens (Madame Grenu), Patrick Kabongo Mubenga (Auguste-Victor), François Rougier (le Patron, le Maire), Safir Behloul (Grisard), Olivier Déjean (le Lieutenant), Bernadette Lafont (Madame Pingret), Michel Fau (la Comtesse de Castiglione), Jérôme Deschamps (le Directeur d'Opéra), FRAmusica (2 dvd's) Opname: Parijs, Opéra Comique, februari 2013 |
 |
Op 7 april 1923 ging Ciboulette in het Parijse Théâtre des Variétés in première als een van de laatste van de grote Franse operettes. Componist Reynaldo Hahn wilde bewust aanknopen bij een traditie die in André Messager schijnbaar zijn laatste grote vertegenwoordiger had gevonden, en hoewel hij nog enkele andere werken in dit genre zou schrijven, zou geen daarvan het succes van Ciboulette evenaren. De werken van Maurice Yvain en anderen die daarop volgden, droegen weliswaar nog steeds de naam operette, maar hun tekstboeken hadden meestal niet meer het echte karakter van een literaire komedie. terwijl zij muzikaal steeds dichter bij de 'music hall' kwamen te liggen.
Terecht veroverde Ciboulette, dat zich voor een deel afspeelt in en rond de oude Parijse Hallen, vorig seizoen de oude Opéra Comique, een ideaal theater voor dit genre. Bijzonder aan de voorstelling was bovendien dat veel van de kleinere rollen werden vertolkt door leden van de ' académie de l'Opéra-Comique', de eigen opera studio van het theater, en om het bijzondere van het evenement te onderstrepen, vervulden regisseur Michel Fau en directeur Jérôme Deschamps in die productie twee hilarische gastrolletjes.
De voorstelling die in februari dit jaar door de Franse televisie werd opgenomen, toont echter dat de operette zich ten tijde van Hahn stilistisch al duidelijk van de opera aan het verwijderen was en al duidelijk evolueerde in de richting van de moderne musical. Ten dele wordt die suggestie in de hand gewerkt door een zekere kleinschaligheid van koor en orkest, ten dele ook door een de soms bijna choreografische regie, maar het belangrijkste is dat het werk hier wordt uitgevoerd in een muzikale stijl die soms bijna doet denken dat zelfs in de akoestisch ideale zaal van de Opéra Comique gebruik wordt gemaakt van microfoons.
Dat alles neemt niet weg dat we hier een charmante uitvoering zien en horen van een al even charmant theaterwerk van een soort dat helaas aan populariteit verliest, zeker buiten Frankrijk. Op dit punt geeft de enscenering ook een lichte knipoog met kostuums die de tijd van ontstaan oproepen en decors waarin menige verwijzing is verwerkt naar het Parijs van zowel Murger (La Vie de Bohème) als naar dat van Charpentier en diens Louise.
In de hoofdrol mist Julie Fuchs het kernachtige, typisch 'Franse' sopraantimbre van zangeressen als Liliane Berton of Mady Mesplé, maar zij speelt Ciboulette met flair en overtuigingskracht. Als haar minnaar tegen wil en dank is Julien Behr met zijn lichte tenor en ook als acteur volledig op zijn plaats, maar de Franse traditie die dialogen en zang naadloos combineert, wordt vooral hoog gehouden door de bariton Jean-François Lapointe als een elegante, licht ironische Duparquet. Dirigente Laurence Equilbey had in de orkestbak misschien voor iets meer vuurwerk kunnen zorgen, maar voor liefhebbers van het genre is deze amusante uitgave zeker de moeite waard.