DVD-recensie
© Paul Korenhof, juli 2012
 |
Falla: La vida breve
Cristina Gallardo-Domás (Salud), Jorge de León (Paco), María Luisa Corbacho (La abuela), Felipe Bou (El tio Sarvaor), Sandra Fernández (Carmela, eerste en derde vendedora), Natalia Lunar (tweede vendedora), Isaac Galán (Manuel), Antonio Lozano (Una voz), Cor de la Generalidad Valencia, Orquestra de la Comunitat Valenciana
Dirigent: Lorin Maazel
Regie: Giancarlo del Monaco
C Major 710804
Opname: Valencia, 17 april 2010
In de lente van 2010 bracht het Palau de les Arts Reina Sofia in Valencia een opmerkelijke en toch heel voor de hand liggende 'double bill': Mascagni's Cavalleria rusticana in combinatie met Falla's La vida breve. chef-dirigent Lorin Maazel stond voor het enkele jaren eerder door hemzelf geformeerde en inmiddels tot grote hoogte uitgegroeide orkest en de regie was in handen van Giancarlo del Monaco, die daarbij uitging van een CavPag die hij eerder voor het Teatro Real in Madid had gemaakt. Microfoons en camera's waren er weer bij, maar alleen La vida breve kon commercieel worden uitgebracht, omdat Cavalleria rusticana al verkrijgbaar was in een registratie uit Madrid.
De combinatie van beide opera's werkte visueel heel contrasterend met een Cavalleria rusticana waarin wit overheerste en een La vida breve waarin rood de overheersende kleur was. Op het beeldscherm is rood echter erg gevaarlijk, zeker als totaalbelichting met zwart als enige andere kleur, zoals hier tot op tweederde van de opera het geval is. Het resultaat wordt dan al snel een een soort tomatensoep, zelfs bij de scherpte van een blu-raydisc, en het is in feite een verademing als in de slotscène met het 'licht' eindelijk andere kleuren doorbreken.
De voorstelling zelf werd door Del Monaco opgezet met een minimum aan conventioneel realisme. Terecht overigens, want in het Granada van die tijd was een relatie tussen een arm zigeunermeisje en een jongeman uit het betere milieu niet alleen onwaarschijnlijk, maar zelfs onmogelijk. Hier wordt het gegeven teruggebracht tot algemene proporties in een abstract verhaal over liefde en bedrog met de nadruk meer dan ooit op de tragiek van Salud. Het intermezzo werd daarbij opgezet als een dreigende droom waarin zij het huwelijk van Paco met een ander beleeft. Het feit dat deze scène zich afspeelt in dezelfde rode belichting, suggereert overigens dat Del Monaco alles wat aan de bruiloft voorafgaat als één lamnge droomscène opvat.
Bijzonder sterk is de korte tweede akte, waarin de Abuela een centrale rol krijgt, zeker in de cameravoering, als zij bezijden de handeling de kaarten legt die de noodlottige afloop voorspellen. Ook vocaal zet María Luisa Corbacho trouwens een imponerende vertolking neer, helemaal op hetzelfde niveau als de intens gezongen en daarbij sterk dramatisch gekleurde Salud van Cristina Gallardo-Domás. De tenor Jorge de Leon (Paco) en de bas Felipe Bou (El tio Sarvaor) leveren een degelijke ondersteuning en Maazel zorgt voor een orkestklank om in te zwelgen. Hooguit kan men aanmerken dat zijn benadering vooral symfonisch gericht is en niet helemaal recht doet aan de Spaanse accentueringen in Falla's zo door en door Spaanse muziek.