Componisten/werken Bernstein: West Side Story
© Aart van der Wal, mei 2003
|
||||
Wie kent West Side Story niet! Als componist zorgde Bernstein voor een groot blijvend succes met deze ambitieuze en nogal spectaculaire musical. De aloude Romeo-en-Julia stof, getransporteerd naar de gang scène in een kleurige, maar verpauperde wijk in New York gedurende de jaren vijftig is door hem heel effectief gedramatiseerd. Hoe dan ook, van Bernsteins muziek werd die voor het theater de bekendste, en misschien wel omdat die ook tot het fantasierijkste behoort dat hij heeft gecomponeerd. Zo zijn de symfonieën en deels ook zijn vocale muziek in de uitwerking enigszins over the top: de bekende vlag die de al even bekende lading niet dekt. Hoewel hij dat graag anders had gezien zijn er in dat opzicht vrijwel geen raakvlakken tussen de componist en dirigent Gustav Mahler, en de componist en dirigent Leonard Bernstein. Met dit stuk in de beste Broadway-traditie doorbrak hij tradities en zorgde hij bovendien voor een rusteloze energie, complexe ritmen, soms tamelijk zure harmonieën en fraaie melodieën. Gek genoeg was het werk bij de première niet bijster succesvol. Dat kwam pas later, met name nadat de filmversie over de wereld ging sinds 1961. Hoewel West Side Story boordevol treffende songs zit - onder andere de overbekende: America, Maria en Tonight ontleent het ook in hoge mate zijn populariteit aan de vele pakkende dansmuziek (die later afzonderlijk in een concertsuite opdook). Opvallend is ook het onverwachte slot, waarmee hij brak met de heersende theaterregels. Wie op zoek gaat naar een geslaagde versie van dit werk kan niet heen om de 'soundtrack' van de film, met Natalie Wood in de titelrol (Sony 48211). Deze productie uit 1960, opgenomen in Hollywood, verpakte Sony in het bekende 20-bit Technology jasje, waardoor de oorspronkelijke klank behoorlijk werd opgevijzeld, met als bonus de Ouverture en End Credits. Dit is zo'n uitvoering die 'uit het leven gegrepen is', met het voor dit theaterstuk zo onmisbare rauwe realisme, met vooral vertolkers die in iedere noot en iedere actie er zo duidelijk blijk van geven dat zij teenagers zijn en zeker niet tot de gevestigde klasse behoren. Heel anders gaat het eraan toe in de overigens fraai vastgelegde studio-opname onder leiding van de meester zelf. Zoals we in de inmiddels ook op dvd uitgebrachte repetitieopnamen kunnen zien, ging die productie zeker niet van een leien dakje, met stevige irritaties tussen Carreras en Bernstein. Het wilde met de invulling van de rol door Carreras maar niet goed lukken, terwijl zijn Engelse uitspraak van de abominabele soort is. Het stond eigenlijk al bij voorbaat vast dat een dergelijk spektakel voor operasterren niet bepaald gefundenes Fressen is, en dat bleek vervolgens ook. Desalniettemin mag deze uitgave (DG 415.253-2) niet worden gemist, al is het alleen maar om het vleugje authenticiteit die de dirigerende componist erin brengt. index | ||||