De devaluatie van het luisteren naar klassieke muziek. Dat is iets wat ik ten volle kan beamen. Om mij heen klassieke muziekminnaars genoeg maar vraag niet op welke wijze men geniet. Het is meestal Classic FM en soms Radio 4. Iets heel verrassends zullen ze daar zelden horen. Geen Sinfonia sacra van Panufnik of een zeldzaam angstwekkende uitvoering van Tsjaikovski's Francesca da Rimini onder Golovanov. Dat hoor je wel op BBC 3. Maar daar luistert bijna niemand naar als het überhaupt mogelijk is. Ook al ik heb ik het geluk in een streek te wonen dat BBC 3 op de kabel heeft, het wordt totaal weggedrukt door een popzender. Hetzelfde met de Muziekzender. De andere klassieke muziekzenders worden met enige moeite door de automatische zoeker getraceerd maar je moet ze dan wel even met de + en - bijregelen. En die honderd popzenders komen allemaal zonder enige moeite direct zuiver door. Volgens Casema natuurlijk toeval als je ooit een reactie van hen zou krijgen. Dus hangt het geheel van je computerbezigheden af, via internet zijn alle Europese klassieke zenders met het daarbij behorende geluid te beluisteren.

Dan is er de recente aankondiging dat men via iTunes van Apple nu ook klassieke muziek kan downloaden voor op je iPod of computerscherm. Afgezien van de voor downloaders blijkbaar niet storende geluidskwaliteit zal daar ook heus geen Panufnik bij zitten, laat staan bijzondere historische uitvoeringen. Dat is het hele punt, bij alle nieuwe technieken gaat het louter nog om de klanken en de herkenning, kijk eens, nu kan het ook eenvoudig zo, gooi die tuner en cd-speler maar weg, kwaliteit van uitvoering en begeleidende informatie doen helemaal niet meer terzake.

Die nieuwe techniek is 20 jaar geleden begonnen toen men opeens een woeste strijd moest gaan voeren met een stukje cellofaan en vervolgens zijn nagels moest slijten om een armzalig foldertje uit het cd-doosje te kunnen bemachtigen. Als je dan bijvoorbeeld terugdenkt aan een schitterend uitgevoerd boekwerk van 96 pagina's van David Munrow over Instruments of  the Middle Ages and Renaissance uitgevoerd door The Early Music Consort of London - dat de 2 lp's vergezelt - dan zijn we qua presentatie toch wel erg achteruitgegaan.

Ik prijs mij gelukkig dat ik nog bijna dagelijks die geheimzinnige groeven, ook als het er eigenlijk maar één, op het vinyl mag bekijken en die dan nog even antistatisch bewerk alvorens het liftje zijn werk te laten doen om de naald in de groef te laten zakken en ik heel even dat veelbelovende geruis hoor alvorens de muziek begint terwijl ik nog even het  mooi uitgevoerde bijgeleverde boekwerk doorblader. En bij die lp's zitten vast uitvoeringen die ik nooit op cd laat staan in iTunes  zal vinden. De Tiende van Mahler in de Cooke-versie door het Residentie Orkest onder Jean Martinon, zeer beperkt uitgegeven naar aanleiding van Martinons overlijden, of bijzondere historische uitvoeringen onder tegenwoordig onbekende dirigenten. Natuurlijk is er op cd ook van alles te vinden, ik zal heus niet aarzelen om een geweldig goede recente uitvoering van bijvoorbeeld een Mahler symfonie of een nieuw interessant werk van Rihm op cd te kopen. Je hebt ook cd's met historische live-opnamen die nooit op lp zijn verschenen zoals een Moses und Aron van Schönberg onder Scherchen.

Het is dus eigenlijk gewoon een kwestie van goede smaak en muziekkennis. Toont de grote massa van muziekluisteraars geen specifieke voorkeuren en is klassieke muziek voor hen voornamelijk een achtergrondgebeuren dan zullen we uiteindelijk helemaal ingepakt worden door de oordopjescultuur. De klassieke muziek zaken zullen net zoals de fotozaken mee moeten doen met de nieuwste gecomprimeerde digitale technieken willen ze niet failliet gaan en dus met het verloren gaan van gespecialiseerde werken voor fijnproevers. Wil men dit voorkomen dan moet er vanuit muzikale kringen actie gevoerd worden om iets heel essentieels veranderen in het muziekonderwijs. Maar gezien de komende plannen voor de televisiekanaalindeling die geheel berusten op de smaak van het grote publiek zal de regering niet gevoelig zijn voor zulke argumenten.