CD-recensie
© Tjako Fennema, november 2018
Verhagen: Invocaties Atlantic Trio |  |
Achter The Atlantic Trio verschuilen zich drie Hollandse namen: de violiste Janneke van Prooijen, de cellist Ansfried Plat en de pianist Bas Verheijden. Even kon ik de verleiding niet weerstaan om de muziek op deze cd te duiden, maar wie ben ik om Froukje Verhagen (1970) in een hokje te duwen? Haar muziek wordt door Donemus uitgegeven en elke noot is met zorg genoteerd. De componiste, die weinig aan het toeval overlaat, studeerde aan het Koninklijk Conservatorium bij Diederik Wagenaar.
De samenhang van die 5 invocaties (letterlijk: Aanroepingen) is evident zonder dat je in een verhaal wordt gezogen. Het zijn mooie klanklandschappen waarin de luisteraar wordt gevoerd en het is zeker muziek waarin de harteklop van de 21ste eeuw doorklinkt. Het spoor leidt langs cultcomponisten als bijvoorbeeld Arvo Pärt en Alfred Schnittke zonder dat het minimal music wordt. Bewonderenswaardig is dat Froukje Verhagen zich niet verliest in een macht aan noten om haar bedoelingen duidelijk te maken. Er zal in de lange jaren die ze aan de Invocaties besteedde het nodige aan zijn geschaafd en geschrapt.
De thematiek is ontleend aan de Psalmen van David uit het Oude Testament en het tweetalige en meer dan goedverzorgde cd-boekje geeft al aan dat de voor elke Invocatie gekozen psalmtekst getuigt van de zorgvuldigheid waarmee de componiste te werk is gegaan. De jonge musici van het Atlantic Trio spelen de vijf stukken met net zo grote zorgvuldigheid, maar ook met de nodige overtuigingskracht, vertrouwd als ze zijn - in dit ensemble en in andere combinaties - met nieuw repertoire en moeilijk speelbare werken. De registratietechniek werkt er volledig aan mee.
Voor de opname tekent de lang bestaande Veenendaalse studio van wijlen Dick van Schuppen (die toentertijd zowat alle cd-producties van het Orkest van d Achttiende deed) en daarvoor is bijzondere, 'neusje van de digitale zalm', techniek ingezet dat in onvermijdelijk Engels 'cutting edge technology' heet. Maar voor zover er al niet haarzuiver wordt gemusiceerd is het spatzuiver in een royale akoestiek vastgelegd. Verwondert het daarom dat het boekje van Jan-Willem van Ree inkopt met 'componeren op het scherpst van de snede'?
Producties als deze houden de recensent nederig. Het zoeken naar nieuwe wegen, de overmaat daarvan, het betreden van klassieke zijpaden die menigmaal naar 'spirituele verten' reiken, roepen soms enige weerstand op. Maar deze cd mag er zijn. Benieuwd waarheen een volgend werk van Froukje Verhagen (een mis) ons voert.