CD-recensie

 

© Siebe Riedstra, december 2018

 

Zimmerman: Cinq ou six Bagatelles Brillantes

(D.) Wagenaar: Azulejos

(van) Geel: Akhnaton

(de) Vries: All That We Love Is Bound For The Past

Osiris Trio: Peter Brunt (viool), Larissa Groeneveld (cello), Ellen Corver (piano)
Et'cetera KTC 1619 • 76' •
Opname: mei 2017, MCO Studio 1, Hilversum

https://www.volkskrant.nl/nieuws-achtergrond/ode-aan-de-soberheid~b9b488b2/

   

In het boekje bij deze cd lezen we een enthousiast verhaal over het Osiris Trio en zijn toegewijde leden, zonder dat die leden met naam genoemd worden. Aangezien het trio dit jaar precies dertig jaar bestaat, en nog steeds in dezelfde samenstelling optreedt als in 1988, lijkt het gerechtvaardigd om ze even aan u voor te stellen: Peter Brunt (viool), Larissa Groeneveld (cello) en Ellen Corver (piano). Alle drie doceren ze hun instrument aan het Koninklijk Conservatorium, en als trio verzorgen ze een master-opleiding aan het Amsterdams Conservatorium. Wat ook niet expliciet wordt vermeld is dat alle werken op deze cd werden geschreven in opdracht van het Osiris Trio. In de kleine lettertjes lezen we dat de fondsen beschikbaar werden gesteld door de Société Gavigniès. Wie iets meer over de Société te weten wil komen kan terecht bij een uitstekend artikel dat Pai-Uun Hiu voor de Volkskrant schreef in 2000, zie bijgaande link. Op de cd staan vier substantiële werken van springlevende Nederlandse componisten.

De eerste is Bob Zimmerman (1948), die vooral bekendheid heeft verworven als componist van filmmuziek en knappe arrangementen. Voor het Osiris Trio verzorgde hij de arrangementen voor de cd Melodies of Love and Death: Opera Senza Parole, uitgebracht in 2011 op het label Challenge. De samenwerking smaakte kennelijk naar meer, want in 2014 voltooide Zimmerman zijn Cinq ou six Bagatelles Brillantes. Een spitsvondige titel die staat voor al even spitsvondige muziek. Volgens Peter Brunt razend ingewikkeld om te spelen en een plezier om naar te luisteren. Hij heeft gelijk. Dat alle bagatellen op één track staan moest wel, want ze worden zonder onderbreking gespeeld. De afzonderlijke segmenten onderscheiden is een leuke puzzel, evenals het feit dat het werk gebruik maakt van elf tonen. De luisteraar mag zelf op zoek naar de ontbrekende twaalfde toon.

Diderik Wagenaar (1946) heeft vooral naam gemaakt als lid van de Haagse School, waarvan ook Louis Andriessen en Cornelis de Bond deel uitmaakten. Hij is een achterneef van een andere bekende Nederlandse componist: Johan Wagenaar. Hij componeerde Azulejos in 2015, maar gaat in de inleiding van eigen hand niet in op de oorsprong van de titel. Azulejos zijn tegels, zoiets als de Spaanse versie van Delfts blauw. Negen vignetten, duidelijk van elkaar te onderscheiden, en uitgerust met titels die een genre suggereren - barcarolle, wals, toccata, koraal - zorgen voor een kaleidoscopisch tableau. Alweer een plezier om naar te luisteren en geen sinecure om uit te voeren. Diderik Wagenaar heeft zichzelf overtroffen.

Oene van Geel (1973) is de Benjamin in dit gezelschap, en in de eerste plaats bekend geworden als jazzmusicus op de altviool. Gekker kun je het niet verzinnen, maar bij van Geel werkt het. Hij schreef in 2013 een werk in drie lijvige delen met de titel Akhnaton dat in zijn opzet het dichtst blijft bij wat de muziekliefhebber onder een pianotrio verstaat. Hoewel... het tweede deel bestaat uit een duo voor viool en piano, gevolgd door een solo voor de cello. In zijn eigen toelichting noemt hij Radiohead en Nicolas Slonimsky als invloeden, maar vlak om de hoek woont Stravinsky.

Met Klaas de Vries (1944) stappen we over naar een klankwereld die herinneringen oproept aan Luciano Berio en zijn soulmate Cathy Berberian. Voor zijn partner, de mezzosopraan Gerrie de Vries en het Osiris Trio schreef hij in 2014 All That We Love Is Bound For The Past, op een tekst van David Mitchell. 23 episodes vullen een cyclus van een half uur, waarin de boeiende texturen van het pianotrio wedijveren met de vocale bijdrage die bestaat uit een soort sprechgesang. Bij een zaaluitvoering zal dit werk ongetwijfeld overtuigend overkomen, maar voor een cd-opname had aan de verstaanbaarheid van de tekst meer aandacht mogen worden besteed.

Dit is de eerste maal dat het Osiris Trio zijn opwachting maakt op het label Et´cetera, na een jarenlange samenwerking met Challenge Classics. De kwaliteiten van het Osiris Trio staan buiten kijf en de aanwezigheid van Adriaan Verstijnen als opnameman zorgt voor een schitterend resultaat. Een pracht van een cd.


index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links