CD-recensie
© Siebe Riedstra, november 2017
Es war einmal - Märchenerzählungen von Robert Schumann & Jörg Widmann Schumann: Märchenerzählungen op. 132 (voor klarinet, altviool en piano) - Fantasiestücke op. 73 (voor klarinet en piano) - Märchenbilder op. 113 (voor alviool en piano) Widmann: Es war einmal...Fünf Stücke im Märchenton für Klarinette, Viola und Klavier Tabea Zimmermann (altviool), Jörg Widmann (klarinet), Dénes Várjon (piano) |  |
Van mijn kleinkinderen hoor ik dat cd's niet meer van deze tijd zijn. Leeftijdgenoten zie ik massaal hun verzameling digitaliseren, waarna de cd's hun weg vinden naar de vliering of marktplaats. Ongetwijfeld hebben ze gelijk, maar zo nu en dan verschijnt er toch nog een cd die het tegendeel lijkt te willen bewijzen. Dit is er zo een. Toegegeven, tweederde van de inhoud kan men op Spotify of YouTube beluisteren - de werken van Robert Schumann. Maar de plaatpremière van de Märchenerzählungen van Jörg Widmann? Daarvoor hebt u toch echt de fysieke cd nodig. Niet om de muziek - die wordt ook als digitaal bestand aangeboden, in vele formaten. Maar wel voor de toegevoegde informatie in de vorm van een gesprek tussen de componist en de producer van deze uitgave, verduidelijkt door notenvoorbeelden en prachtig geïllustreerd - dat is toch net even anders.
Jörg Widmann (1973) is een witte raaf in het huidige muzikale landschap - hij speelt niet alleen weergaloos mooi klarinet, hij is een componist die wat te zeggen heeft. Hier bundelt hij beide kwaliteiten, in een programma dat de klarinet, de altviool en de piano combineert in werken van Robert Schumann en Jörg Widmann. Late werken van Schumann, waarin melancholie het wint van jeugdige overmoed - werken die op het nachtpitje van de muziekhistorie staan te sudderen. Jörg Widmann heeft ze opgepakt als inspiratiebron in zijn sprookjesboek 'Er war einmal'. Zijn dit sprookjes of de nachtmerries van Robert Schumann?
De recente successen van Jörg Widmann (zoals de opera Babylon in de ZaterdagMatinee) geven zijn kolossale talent als componist maar gedeeltelijk weer. Wanneer de componist zijn rol als klarinetvirtuoos vervult ontstaat er een nieuwe dimensie die fascinerende vergezichten opent. Ineens zien we Robert Schumann in de psychiatrische inrichting Endenich - ten einde raad en gedwongen opgenomen. Zeven jonge kinderen en een vertwijfelde vrouw achterlatend. De klanken die dat beeld in Widmann opriep zijn niet märchenhaft maar schauerhaft - gruwelijk. Het contrast met de serene werken die Schumann daar in Endenich schreef kon niet groter zijn.
Widmann heeft zich verzekerd van het partnerschap met twee andere coryfeeën, altvioliste Tabea Zimmermann en pianist Dénes Várjon. Een dreamteam dat zich met liefde heeft ingeleefd in deze schimmige sprookjeswereld. Prachtig gespeeld, schitterend opgenomen en met grote zorg vormgegeven is dit een uitgave om te koesteren.