CD-recensie
© Siebe Riedstra, juni 2017
|
Aldus Jan Dewilde, bibliothecaris van voornoemd conservatorium, en samen met Korneel Bertolet verantwoordelijk voor de supervisie over de uitgave van bladmuziek en cd van deze productie. Uit het bovenstaande mag u afleiden dat we niets weten over Lorenzo Weckbacher en dat het hier dus om een discografische première gaat. Het muzikale idioom plaatst hem in de tweede helft van de achttiende eeuw, in de buurt van de jonge Haydn (geboren 1732) of Mozarts vader Leopold (1719). Verder vermeldt het boekje nog:
Korneel Bernolet bespeelt dus niet alleen het klavecimbel, hij is ook verantwoordelijk voor de opnametechniek, de editing en de mastering - een muzikale duizendpoot. Eerder besprak ik hier vol lof zijn opname van de Pièces de Clavecin en Concerts van Rameau. Nu had Jean-Philippe Rameau net zoveel fantasie in zijn pink als Lorenzo Weckbacher in zijn brein, dus grote verrassingen hoeft u hier niet te verwachten. Dat neemt niet weg dat deze cd perfect aan het gestelde doel beantwoordt. Korneel Bertolet is een briljant musicoloog, een voortreffelijke klavecinist en een opnameman van formaat. Hij wordt bijgestaan door de violisten Annelies Decock en Marrie Mooij en cellist Ronan Kernoa, zonder vibrato spelend op darmsnaren. Samen zorgen ze voor een resultaat dat even verfrissend als spontaan en diverterend is. index |
|