CD-recensie
© Siebe Riedstra, april 2020
Vaughan Williams: Symfonie nr. 3 (A Pastoral Symphony) - Symfonie nr. 4 - Saraband 'Helen' Elizabeth Watts (sopraan), David Butt Philip (tenor), BBC Symphony Chorus & Orchestra o.l.v. Martyn Brabbins |
 |
In het Verenigd Koninkrijk wordt Ralph Vaughan Williams (1872-1958) gerekend tot de grote symfonische toondichters van de twintigste eeuw. In Nederland worden zijn symfonieën nauwelijks gespeeld: bij het Concertgebouworkest stond in honderd jaar drie maal een symfonie van VW op de lessenaars. Wonderlijk genoeg zijn er twee Nederlandse dirigenten die een complete cyclus van de negen symfonieën hebben opgenomen. Bernard Haitink als chef -dirigent het London Philharmonic Orchestra voor EMI (nu Warner) tussen 1984 en 2000 in de Abbey Road Studio en het Watford Colisseum (maar Haitink dirigeerde geen enkele VW symfonie bij het Concertgebouworkest). Kees Bakels in de jaren negentig als vaste gastdirigent van het Bournemouth Symphony Orchestra voor Naxos (met uitzondering van de nummers 1 en 4). Beide cycli werden in de muziekpers zeer positief ontvangen. Aan discografische belangstelling voor de negen van VW heeft het sowieso nooit ontbroken, en ook in de eenentwintigste eeuw wordt er gewerkt aan integrales: Andrew Manze voltooide inmiddels de zijne voor het label Onyx met het Royal Liverpool Symphony Orchestra. Martyn Brabbins werkt voor Hyperion met het BBC Symphony Orchestra in Londen aan een integrale waarvan de beide eerste (Sea Symphony en A London Symphony in de hier besproken tweede versie) zijn voltooid. Martyn Brabbins (1959) heeft zijn sporen als dirigent van eigentijds en klassiek Brits repertoire ruimschoots verdiend en weet zich verzekerd van uitstekende bijdragen van de beide BBC ensembles en zijn vocale solisten. Nieuwe interpretatieve inzichten hoeven we niet meer te verwachten, en het aantrekkelijke van deze nieuwkomer schuilt dan ook in het aanvullende repertoire. Een elegische Sarabande voor tenor, koor en orkest die VW in 1913 in schets achterliet, en die door Martyn Brabbins is georkestreerd en geredigeerd. Met twee van Vaughan Williams' meest karakteristieke symfonieën is dit een waardevolle aanvulling op de discografie van deze symfonische reus. Zoals altijd bij Hyperion zijn toelichting en opname tot in de puntjes verzorgd.