CD-recensie
© Siebe Riedstra, april 2009
 |
Stanford: Symfonie nr. 1 in Bes – Klarinetconcert op. 80.
Robert Plane ( klarinet), Bournemouth Symphony Orchestra o.l.v. David Lloyd-Jones.
Naxos 8.570356 • 71' •
De Britse componist Sir Charles Villiers Stanford (1852-1924) was twintig jaar jonger dan Brahms, maar aan zijn muziek is dat niet te horen. Nieuwlichterij was niets voor hem. Zeven symfonieën schreef hij, en ze zijn allemaal in de jaren tachtig opgenomen, uiteraard door het label Chandos, met de onvermoeibare Vernon Handley aan het roer. Wie dacht dat Sir Charles daarmee voor eeuwig en altijd voldoende was gedocumenteerd, wachtte een verrassing, want in 2007 begon Naxos aan zijn eigen Stanford-cyclus, met dirigent David Lloyd-Jones en het Bournemouth Symphony Orchestra. Twee jaar later zijn we nu, en de cyclus is voltooid. Deze uitgave van de eerste symfonie en het klarinetconcert is het sluitstuk. Stanford schreef de symfonie voor een wedstrijd toen hij 24 jaar oud was. Hij won er de tweede prijs mee. Het is een werk dat in zijn muzikale taal nog geheel wortelt in de wereld van Mendelssohn en Schumann, net als bij onze eigen Johannes Verhulst. Dat neemt niet weg dat het een plezierig stuk is, uitstekend van opbouw en instrumentatie. Het klarinetconcert dateert uit 1912 en is Stanfords enige orkestwerk dat repertoire heeft weten te houden. Het is geschreven voor Richard Mühlfeld, de klarinettist die Brahms op het eind van zijn leven zijn muze terugbezorgde in de persoon van “Fräulein Klarinette”. Het is een prachtig concert waarvan de drie delen zonder onderbreking in elkaar overgaan, en het had door Johannes Brahms zelf geschreven kunnen zijn. Klarinettist Robert Plane geeft zijn concurrenten het nakijken, en het Orkest van Bournemouth levert onder Lloyd-Jones een uitstekende prestatie. De opname is ietwat gekunsteld, maar dat kan niet anders in die matige concertzaal in Poole.