CD-recensie
© Siebe Riedstra, februari 2014
Sjostakovitsj: Symfonie nr. 5 in D, op. 47 -
nr. 9 in Es, op. 70
Kirov Orkest o.l.v. Valery Gergiev
Philips Classics 470.651-2 • 74' •
Live-opname: 30 juni 2002, Talvela Hall, Mikkeli (Finland); 14-18 mei 2002, Mariinski-theater, St.-Petersburg
In 1937 schreef Dmitri Sjostakovitsj zijn Vijfde symfonie; hij was 31 jaar. Het was zijn antwoord op de vernietigende kritiek van Stalin en zijn makkers, en de inhoud ervan is altijd een reden tot speculatie geweest. De Negende ontstond in 1945 en is al even enigmatisch: in plaats van een beethoveniaanse hymne aan de overwinning zoals verwacht door de autoriteiten kwam een Rossiniaanse burleske. Valery Gergiev kent de partituren van Sjostakovitsj als zijn broekzak, en beperkt zich daarbij niet tot de symfonieën en de concerten. Ook de opera's dirigeerde hij met dit orkest: Gergiev en zijn musici zijn vergroeid met elke noot van betekenis die uit de pen van de meester vloeide. Ieder concert van deze manschappen is een belevenis, en dat is hier niet anders. Want het gaat hier om concerten: deze opnamen zijn live gemaakt op reis in Finland en thuis in het Mariinski Theater van Sint-Petersburg. De Vijfde is in één avond opgenomen en is als zodanig te vergelijken met de legendarische live-opnamen van Gergievs leermeester Jevgeni Mravinski. Het Kirov Orkest is niet de Leningrader Philharmonie en Gergiev is bepaald niet de drilmeester die Mravinski was. De verbluffende virtuositeit van Mravinsky's opening van de finale, om maar een voorbeeld te noemen, is nog nooit geëvenaard. Gergiev is notoir in zijn zuinigheid met repetities en dat wreekt zich soms bij de strijkers, maar wat zijn blazers, en met name het koper, presteren is onwaarschijnlijk goed. De Negende heeft het voordeel van de montage meegekregen, maar de opname heeft in dit geval een tikkeltje te lijden onder de akoestiek van de zaal. Desondanks: een document.