CD-recensie
© Siebe Riedstra, september 2014
PARIS! Pianoduo Scholtes & JanssensStravinsky: Petrouchka, burlesque in four scenes Debussy: Petite Suite Ravel: Rapsodie espagnole Pianoduo Lestari Scholtes & Gwylim Janssens Et'cetera KTC 1497 • 64' • Opname: juni 2013, Studio I, MCO (Muziekcentrum van de Omroep), Hilversum |  |
Met zijn tweeën pianospelen is behoorlijk lastig: wanneer één van de twintig vingers ook maar een valse start van een nanoseconde maakt, hoort elk ongeoefend oor direct dat er iets fout zit. In Nederland heeft het fenomeen pianoduo een flinke duw gekregen van de 'broertjes Jussen'. Dat je geen familie van elkaar hoeft te zijn bewijzen Lestari Scholtes en Gwylim Janssens. Zij vormden in 2003 een pianoduo, en speelden zich binnen tien jaar naar de top. In Nederland werden ze uitgeroepen tot Radio4 Talent van het jaar, met bijbehorende cd op het label Quatro van de Publieke Omroep. Hier presenteren ze hun tweede recital, op het label Et'cetera - in het boekje valt te lezen dat de eerste cd binnenkort eveneens door Et'cetera wordt heruitgegeven.
Ondanks de enigszins exotisch klinkende voornamen stammen Scholtes (1984) en Janssens (1985) van beneden de rivieren. Lestari is een leerling van Jan Wijn, Gwylim studeerde bij Bart van de Roer. Samen hebben ze in ruim tien jaar een kast vol prijzen verdiend en een indrukwekkende reputatie opgebouwd. Vier handen op twee piano's of vierhandig pianospel maakt voor een pianoduo uiteraard geen verschil, en dus worden we uit de toelichting niet gewaar of er op één of twee piano's wordt gemusiceerd. Onder de noemer Paris! komen hier echter drie vierhandige partituren tot klinken die verbonden zijn met de Franse hoofdstad. Uiteraard bekende titels van Debussy en Ravel, maar ook Petrouchka van Igor Stravinsky, dat in 1911 in Parijs in première ging. Het duo speelt een versie die ze samen hebben herzien, met gebruikmaking van de beide edities die de componist van zijn partituur maakte, in 1911 en 1947.
Scholtes en Janssens vormen een koningskoppel dat twintig vingers bespeelt vanuit één brein. Dat op zichzelf is een plezier om naar te luisteren. Wat ze onderweg besluiten is een kwestie van smaak. Wie gewend is aan de orkestrale versies van Petrouchka of de Rapsodies espagnole zal hier en daar even schrikken. Dit duo heeft de neiging om liefdevol stil te staan bij pakkende details, wat soms enigszins ten koste gaat van de grote lijn. Wat dat betreft blijf ik trouw aan mijn geliefde opname van de stukken van Debussy en Ravel door de gebroeders Kontarsky op DG. Maar goed, die werd gemaakt in 1973, en jonge musici van nu hebben nieuwe ideeën over rubato - het eb en vloed van een vertolking. Dat is maar goed ook. De opname werd gemaakt in Studio 1 van het voormalige Muziekcentrum van de Omroep, een ruimte die van zichzelf minder naar warmte en meer naar helderheid neigt. Het duo zorgde zelf voor de toelichting, ook in het Nederlands.