CD-recensie

 

© Siebe Riedstra, augustus 2019

Richter: Recomposed by Max Richter: Vivaldi: The Four Seasons

Vasks: Lonely Angel

Pärt: Fratres

Fenella Humphreys (viool), Covent Garden Sinfonia o.l.v. Ben Palmer
Rubicon RCD 1015 • 84' •
Opname: oktober 2018, St Jude's Church, Hampstead Garden, Londen

   

Recomposed by Max Richter - Vivaldi The Four Seasons. Zo presenteerde het label DG in 2012 een nieuwe kijk op Vivaldi's tophit. Lang niet iedereen was er blij mee, en menigeen zal hebben gedacht dat het bij die ene oprisping zou blijven. Zeven jaar later mogen we voorzichtig de balans opmaken, en vaststellen dat er wel degelijk belangstelling is voor deze partituur. Violisten die zich verzekerd willen zien van een bijdetijdse uitstraling maken er goede sier mee. Daniel Hope was de eerste en hij werd bijgestaan door dirigent André de Ridder, een man die zich met groot gemak beweegt in het avant-garde circuit. Hope kreeg gezelschap van de Noorse Mari Samuelsen (ze heet op haar album, ook op DG, gewoon MARI), de Spanjaard Francisco Fullana (samen met het Birmingham Symphony Orchestra op het label Orchid Classics), en nu dus de Britse Fenella Humphreys.

Humphreys wordt gesecondeerd door Covent Garden Sinfonia, een ensemble dat niets van doen heeft met het gelijknamige operahuis, maar alleen met de locatie. Het werd in 2007 opgericht door dirigent Ben Palmer, is variabel in omvang en houdt zich vooral bezig met het begeleiden van filmconcerten - een stukje informatie die het boekje ons niet verschaft. Het programma op deze cd is tijdens het seizoen 2019/20 een speerpunt.

Richters 'hertaling' van Vivaldi naar wat hij zelf een 'eenentwintigste-eeuwse sensibiliteit' noemt mag samen met de beide andere werken gezien worden als een uiting van de huidige Nieuwe Eenvoud, een nasleep van de minimal music van de laatste decennia van de twintigste eeuw. Een genre dat kennelijk een jonger en talrijker publiek aanspreekt, en dus gemakkelijk door kan dringen naar plekken waar de gangbare klassiek muziek volgens sommigen een muf luchtje heeft gekregen. Helemaal kloppen doet het verhaal niet, want Fratres van Arvo Pärt dateert al uit 1977. Lonely Angel van Peteris Vasks is een bewerking van het langzame deel uit het Vierde Strijkkwartet uit 1999, waarvan Vasks in 2006 een versie voor viool en strijkorkest maakte.

Oppervlakkig beluisterd voldoen Humphreys en haar collega's aan de verwachtingen van de doelgroep, en in een live-situatie zal er enthousiast op worden gereageerd. Wie met kritische oren luistert, en Vivaldi's meesterwerk heeft horen uitvoeren in de oorspronkelijke versie, zal hier en daar toch even de wenkbrauwen optrekken bij intonatiefoutjes en ritmische ongerechtigheden. Merkwaardig genoeg storen die het meest in Pärts Fratres, dat in deze versie een pittige kluif blijkt te zijn. De opname, waaraan de nodige elektronische manipulatie te pas komt, is top.


index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links