CD-recensie
© Siebe Riedstra, juli 2012
 |
Respighi: Complete Orchestral Music Vol. 1
Feste Romane – Fontane di Roma – Pini di Roma - Gli Uccelli – Suite voor strijkorkest – Suite voor orgel en strijkorkest
Antonio Palcich (orgel), Orchestra Sinfonica di Roma o.l.v. Francesco La Vecchia
Brilliant Classics 94392 • 73' + 72' • (2 cd’s)
Opname: juli 2009, OSR Studio’s, Rome (cd 1) februari 2010, Auditorio Conciliazione, Rome (cd 2)
Deze uitgave verschijnt onder de nieuwsgierigmakende noemer Complete Orchestral Music Vol. 1. Dat belooft nogal wat, want de Italiaanse orkestvirtuoos Ottorino Respighi (1879-1936) heeft een respectabel aantal partituren nagelaten, rijp en groen. Op deze aflevering worden beide categorieën broederlijk verenigd. Op de eerste schijf staan de drie bekende Romeinse symfonische gedichten, waarvan Fontane en Pini di Roma nog net heldhaftig repertoire weten te houden. Het logische gevolg daarvan is dat de catalogus uitpuilt van voortreffelijke opnamen met deze Respighiaanse tophits, ook in het lage prijssegment waarin Brilliant opereert. Dat het Romeinse gelegenheidsorkest van Francesco la Vecchia daar niet is tegen opgewassen behoeft geen betoog. Hetzelfde geldt voor de suite Gli Uccelli (De Vogels), voor kamerorkest, gebaseerd op klavierstukjes van barokmeesters als Pasquini en Rameau.
Maar bij het label Brilliant zijn ze slim, en dus verschijnen er op het tweede schijfje ook twee stukken die we elders zelden tegenkomen. Allereerst de vijfdelige Suite voor strijkorkest uit 1902, duidelijk geïnspireerd door Edvard Griegs Holberg Suite. Gemeenschappelijke barokke begrippen als Sarabande en Rigoudon liggen voor de hand, maar ondanks de geografische afstand is er een opvallende geestverwantschap. De afsluitende Suite voor orgel en strijkers werd gecomponeerd rond een eerdere Aria voor orgel en strijkorkest uit 1901, een waar juweeltje. Jammer dat informatie en opname ons hier in de steek laten, want of we hier nu met een heus pijporgel te maken hebben waag ik te betwijfelen, en de opname is te diffuus om dat met zekerheid vast te stellen.
Ondanks deze bedenkingen is de Complete Orchestral Music van Ottorino Respighi een intrigerend initiatief, dat het vooral moet hebben van de stukken waar we nauwelijks iets van af weten, en die zijn er te over. Ik ben benieuwd naar de volgende aflevering.