CD-recensie

 

© Siebe Riedstra, maart 2016

 

Rachmaninov: Études-Tableaux op. 33 en op. 39 (compl.)

Zlata Chochieva (piano)

Piano Classics PCL0095 • 62' •

Opname: september 2015, Westvest Kerk, Schiedam

   

Zlata Chochieva (1985, Moskou) is dertig jaar jong, maar heeft al een kwart eeuw podiumervaring. Als vijfjarige gaf ze haar eerste recital en twee jaar later speelde ze haar eerste pianoconcert, uiteraard van Mozart. Een wonderkind dat gelukkig opgroeide tot een pracht van een pianospelende jonge vrouw. Lessen volgde ze bij veel meesters, maar de belangrijkste invloed op haar muzikale ontwikkeling heeft ze zo te horen te danken aan Mikhail Pletnev (ze was een van zijn twee leerlingen). Van hem heeft ze een onnavolgbare pedaaltechniek geleerd, gepaard aan een onfeilbaar instinct voor orkestrale kleuren, de virtuositeit bracht ze zelf al mee. Chochieva won de nodige concoursen, maar werd niet opgepikt door een van de 'grote' labels. Op Piano Classics, het label van Pieter van Winkel - de man achter het succes van Brilliant - kwamen inmiddels drie cd's uit. De eerste, met de Études van Chopin, werd in de vakpers laaiend enthousiast ontvangen; twee titels met werken van Sergej Rachmaninov volgden. Op deze uitgave stort ze zich op de beide boeken met Études-Tableaux van de Russische meester.

Dat Rachmaninov de inspiratie voor zijn Études-Tableaux opdeed bij de befaamde Tableaux van Moesorgski ligt voor de hand. Nadat hij in de zomer van 1910 zijn 24 Preludes opus 32 in alle toonsoorten voltooide besloot hij een jaar later tot dit nieuwe genre. Beschrijvende muziek zonder titels, die hij er makkelijk bij verzon toen Respighi op verzoek van dirigent Koussevitzky een vijftal voor orkest bewerkte. In 1917, vlak voor de revolutie, voltooide hij een tweede boek, opus 39, in een sombere stemming door de recente dood van Skrjabin, en zijn vriend Tanejev die bij diens begrafenis een longontsteking opliep. Spaanders van de werkbank van de Tweede symfonie vinden hier een plekje, evenals verwijzingen naar Rachmaninovs favoriete gregoriaanse hymne Dies Irae. Opus 39 is daardoor een prachtcyclus met een onderhuidse innerlijke samenhang - en dus een geliefd item op recitals. Op geluidsdragers verchijnen er gelukkig steeds meer opnamen met een combinatie van de beide boeken.

Zlata Chochieva heeft in deze kleurrijke partituren heel veel te vertellen, en ze doet dat vanuit het diepste innerlijk van de muziek. Het vingerwerk is briljant, maar wat vooral grote indruk maakt is de enorme helderheid die ze bereikt door een uiterst subtiel pedaalgebruik. Daardoor blijft het muzikale betoog zelfs in de grootste climaxen volkomen doorzichtig zonder aan gewicht tekort te komen. Laat u niet van de wijs brengen door het enigszins onrustige rubato waarmee de eerste Etude begint - dat is van voorbijgaande aard. De rest van haar interpretatie munt juist uit door een spaarzame en smaakvolle toepassing van dat middel, geheel in de geest van Rachmaninov zelf. Geen fratsen maar een diep boren naar de aardlagen van de inspiratie, alleen met haar instrument. De opname sluit zich daar perfect bij aan, de afstand tot de vleugel is niet te groot zodat de kleinste details tot hun recht komen. Een prachtvrouw in de mannenwereld van Rachmaninov, en ze speelt als een kerel.


index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links