CD-recensie

 

© Siebe Riedstra, maart 2019

 

Popper: Celloconcert nr. 1 in d, op. 8 - Celloconcert nr. 2 in e, op. 24 - Celloconcert nr. 3 in G, op. 59 - Celloconcert nr. 4 in b, op. 78 (versie met pianobegeleiding)

Martin Rummel (cello), Mari Kato (piano), Czech Chamber Philharmonic Orchestra Pardubice o.l.v. Tecwyn Evans
Naxos 8.573930 • 79' •
Opname: november 2017, Philharmonie, Pardubice (Tsjechië); januari 2018 (nr. 4), Schloss Weinberg, Kefermarkt (Oostenrijk)

   

Wie David Popper zegt, zegt cello. Niet alleen omdat hij een fenomenale cellovirtuoos was, als componist liet hij een kolossaal oeuvre na (81 opusnummers plus talrijke arrangementen en cadensen) dat uitsluitend voor de cello is geschreven. Daaronder vier celloconcerten, die hier (voor het eerst?) samen op een cd verschijnen. Popper werd in 1843 geboren in Praag, en was daarmee een land- en tijdgenoot van Dvorák. Hij had een glanzende carrière als solocellist van wat nu de Wiener Philharmoniker genoemd wordt (toen was het de Hofoper). Als virtuoos reisde hij rond met zijn echtgenote Sophie Menter, een sterleerling van Franz Liszt. Zijn invloed op het cellospel is enorm geweest - Pablo Casals vereerde hem mateloos. Hij overleed in 1913, het jaar waarin de Sacre du Printemps een muzikale revolutie veroorzaakte. Dat hij toen al niet meer meetelde als componist verzuurde zijn levensavond.

Toch heeft Popper niets te klagen. Toegegeven, niemand zal hem een groot componist noemen, maar bijna iedere muziekminnaar heeft wel eens zijn Elfentanz gehoord; een geliefde toegift bij ontelbare recitals. De celloconcerten, die eens deel uitmaakten van het vaste repertoire, zijn vergeten. Een aardige graadmeter is altijd het archief van het Concertgebouworkest: daar werden werken van Popper 31 maal gespeeld tussen 1892 en 1907, met een hoofdrol voor solocellist Isaäc Mossel, en (uiteraard) een voorkeur voor Elfentanz en Papillon. Een werkje dat opvalt in de lijst is een Requiem voor drie cello's en orkest, een stuk dat ook vandaag nog onze aandacht verdient. Natuurlijk is dat al eerder door Naxos opgenomen op een cd waar Maria Kliegel alle 'greatest hits; van Popper laat horen. De titel? Popper's Pops (8.554657)

De Oostenrijkse cellist Martin Rummel (*1974) heeft zich niet alleen als instrumentalist verdiept in dit repertoire, hij is ook als redacteur verantwoordelijk voor de uitgave van Poppers Études. Hij nam voor Naxos en andere labels zo'n vijftig cd's op met merendeels onbekend repertoire. De concerten van Popper stellen de hoogste eisen aan de cellist, en Rummel speelt ze moeiteloos. Een aangename verrassing is de uiterst verzorgde bijdrage van het Kamerorkest uit Pardobice onder de Nieuw-Zeelandse maestro Tecwyn Evans. Dat het vierde concert met pianobegeleiding genoegen moest nemen heeft ongetwijfeld financiële redenen.

Cellisten weten al heel lang dat het Tweede Celloconcert van David Popper gewoon de moeite waard is, en best eens de plaats mag innemen van het stukgespeelde Celloconcert in C van Joseph Haydn. Komop, doe er iets aan!


index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links