American Music for Cello and Orchestra

Perry: Jamestown Concerto.

Schuman: A Song of Orpheus (Fantasie voor cello en orkest).

Thomson: Celloconcert.

Yehuda Hanani (cello), RTE National Symphony Orchestra (Ireland) o.l.v. William Eddins.

Naxos 8.559344 • 72 •

---

Op deze uitgave in de serie American Classics worden drie totaal verschillende celloconcerten gepresenteerd, en twee ervan zijn de moeite van het beluisteren meer dan waard. Het lichtgewicht Jamestown Concerto van William Perry (1930) krijgt hier zijn plaatpremière. Perry schreef veel voor film en televisie en dat hoor je, zijn celloconcert is een onderhoudend, diverterend stuk muziek waarin geen wanklank wordt gehoord. Met zijn vijf delen en zijn schilderachtige inhoud is het meer een suite dan een concert.

William Schuman (1910-1992), de invloedrijke administrateur achter New York's Lincoln Centre, componeerde zijn A Song of Orpheus in 1961 voor de grote Amerikaanse cellist - solocellist van het New York Philharmonic Orchestra - Leonard Rose, die er een schitterende opname van maakte met George Szell en het Cleveland Orchestra. Helaas is die nooit op cd verschenen, en dus kan Naxos hier een 'first modern recording' opeisen. Het is een prachtig stuk, de langzame inleiding, gebaseerd op een lied dat Schuman schreef op een tekst van Shakespeare is bloedstollend mooi. Schuman heeft ook zijn stekelige kanten, maar dat went heus. De tekst wordt voorafgaand aan de uitvoering voorgelezen door Jane Alexander:

Orpheus with his lute made trees,

And the mountain tops that freeze,

            Bow themselves, when he did sing:

To his music plants and flowers

Ever sprung; as sun and showers

            There had made a lasting spring.

Everything that heard him play,

Even the billow of the sea,

            Hung their heads, and then lay by.

In sweet music is such art,

Killing care and grief of heart,

            Fall asleep, or hearing, die

De overgang naar het Celloconcert van Virgil Thomson (1896-1989), zou naadloos moeten zijn, want het werk werd in 1950 voltooid. Het tegendeel is waar: de schurende dissonanten en het tegen de moderne jazz aanleunende idioom van Schuman staan mijlenver van de simpele drieklanken die Virgil Thomson (1896-1989) tot de basis van zijn componeren heeft gemaakt. Thomson, jarenlang muziekrecensent voor de New York Herald, schreef muziek die je zou mogen omschrijven als 'doe maar gewoon'. Simpele psalmen en gezangen waren vaak de basis voor zijn melodische gegevens. De titels van zijn driedelige concert maken dat zonneklaar: Rider on the Plains - Variations on a Southern Hymn - Children's Games.

Yehudi Hanani mag dan geen Leonard Rose zijn, maar hij kwijt zich zeer verdienstelijk van zijn taak, en hij wordt uitstekend bijgestaan door het orkest van de Ierse omroep, onder de leiding van William Eddins, een van de zeldzame 'African Americans' in het Amerikaanse dirigentenlandschap.