CD-recensie
© Siebe Riedstra, oktober 2018
 |
Nederlandse Cellosonates (Deel 8)
Witte: Cellosonate in d, op. 15 - Drei Stücke op. 14
Hutschenruyter: Cellosonate in c, op. 4
Doris Hochscheid (cello), Frans van Ruth (piano)
MDG Audiomax 903 2094-6 • 76' • (sacd)
Opname: 2018, Konzerthaus der Abtei Marienmünster (D)
Doris Hochscheid en Frans van Ruth blijven ons verrassen. Met dit achtste deel in de serie Nederlandse Cellosonates (in Duitsland uitgegeven onder de titel Dutch Cello Sonatas) beleven we voor de derde keer het aangekondigde laatste deel van de reeks, die oorspronkelijk als zesdelig werd geafficheerd. Wees dus niet verbaasd als over een jaartje alsnog deel negen verschijnt. Deel zeven was na de formele afsluiting van het project een uitstapje naar Maastricht, met aan die stad verbonden componisten. In deel acht keren we terug naar de bron: cellosonates van Nederlandse componisten. Maar wel naar een tijdperk dat in de eerste zes delen nog niet aan de orde kwam: de negentiende eeuw. Nieuwe perspectieven!
Het toeval wil dat ik een half jaar geleden hier een cd besprak met kamermuziek van Georg Hendrik Witte, eveneens op het label MDG. Daarop het Pianokwartet opus 5 en een ongepubliceerd hoornkwintet, beide jeugdwerken van een oeuvre dat beperkt bleef tot twintig opusnummers. Georg Hendrik (1843-1929) was de zoon van de gerenommeerde orgelbouwer Christian Gottlieb Friedrich Witte, die zich in Nederland had gevestigd als leerling en opvolger van de firma Bätz. Hij volgde een opleiding tot pianist en componist, aanvankelijk aan het Koninklijk Conservatorium (toen nog de Koninklijke Muziekschool) te Den Haag en aansluitend aan het Konservatorium te Leipzig. Het grootste deel van zijn arbeidzame leven bracht hij door als muziekdirecteur van de stad Essen, waar een Wittestrasse naar hem vernoemd is. Niet onvermeld mag blijven dat hij in Essen werd opgevolgd door de bekende dirigent Hermann Abendroth.
Ook Wouter Hutschenruyter (1853-1949) boekte vroege successen met zijn Pianoconcert opus 5, dat in 1889 werd uitgevoerd door het Concertgebouworkest, met de componist als dirigent. De Cellosonate opus 4 dateert van 1882. Zijn voornaamste wapenfeit lijkt de suite die hij samenstelde uit de opera Die Meistersinger von Nürnberg van Richard Wagner. Ze werd tussen 1890 en 1925 meer dan veertig keer gespeeld door het Concertgebouworkest. Hutschenruyter stopte met componeren toen hij een positie had verworven als muziekdirecteur van het Utrechts Stedelijk Orkest. Dat was in 1892, en hij bleef daar vierentwintig jaar actief.
Het is het duo Hochscheid/Ruth opnieuw gelukt een boeiend recital samen te stellen met werken waarvan de bladmuziek met de nodige moeite moet worden opgespoord. Het openingswerk, de Sonate van Witte, wint de hoofdprijs. Dit is een werk dat de aandacht van cellisten zowel als luisteraars verdient. Daarna blijft u vanzelf luisteren naar een cd die in alle opzichten tot in de puntjes verzorgd is. Uitvoering, opname en toelichting (ook in het Nederlands), een genot.